Tłumaczenia dla hasła „emporschiebend“ w niemiecko » polski słowniku

I . empo̱r|schwingen CZ. cz. przech. irr podn.

vor Freude schwang er die Fahne empor

z radości wciągnął flagę na maszt

II . empo̱r|schwingen CZ. cz. zwr. irr podn.

sie schwang sich zu ihrem Freund auf das Brückengeländer empor

wskoczyła za swoim przyjacielem na poręcz mostu

er schwang sich zu Höchstleistungen empor, um das Finale zu erreichen fig

dał z siebie wszystko, aby znaleźć się w finale

empo̱r|heben CZ. cz. przech. irr podn.

emporheben

podnieść [lub wznieść] do góry

vo̱r|schieben CZ. cz. przech. irr

1. vorschieben (vorlegen):

vorschieben Riegel

zasuwać [f. dk. zasunąć]

2. vorschieben (nach vorn schieben):

vorschieben Kopf, Unterlippe

wysuwać [f. dk. wysunąć] do przodu

vorschieben Mütze, Schrank

przesuwać [f. dk. przesunąć] do przodu

ein vorgeschobener Posten WOJSK.

wysunięty posterunek r.m.

3. vorschieben (für sich agieren lassen):

vorschieben

podstawiać [f. dk. podstawić]

einen Strohmann vorschieben

podstawić figuranta

4. vorschieben (vorschützen):

eine Krankheit vorschieben

zasłaniać [f. dk. zasłonić] się chorobą fig

I . empo̱r|steigen CZ. cz. nieprzech. irr +sein podn.

1. emporsteigen:

emporsteigen (in die Höhe steigen) (Gebete, Nebel, Rauch)

wznosić [f. dk. wznieść] się

2. emporsteigen fig (spürbar werden):

in jdm emporsteigen (Angst, Zweifel)

narastać w kimś fig

II . empo̱r|steigen CZ. cz. przech. irr +sein podn. (hinaufgehen)

etw emporsteigen Stufen, Treppe

wchodzić [f. dk. wejść] po czymś

etw emporsteigen Berg

wspinać [f. dk. wspiąć] się na coś

empo̱r|ziehen CZ. cz. przech. irr podn.

emporziehen

wciągać [f. dk. wciągnąć] do góry

emporziehen

podciągać [f. dk. podciągnąć]

mit einer Seilwinde können große Lasten emporgezogen werden

za pomocą windy linowej można wciągać do góry duże ciężary

he̱r|schieben CZ. cz. przech. irr

1. herschieben (schieben):

herschieben

przysuwać [f. dk. przysunąć]

etw vor sich C. herschieben Kinderwagen

pchać coś przed sobą

2. herschieben (zeitlich verschieben):

herschieben

przekładać [f. dk. przełożyć]

herschieben

odraczać [f. dk. odroczyć]

eine Entscheidung vor sich C. herschieben

odsuwać [f. dk. odsunąć] od siebie podjęcie decyzji

I . verschi̱e̱ben* CZ. cz. przech. irr

1. verschieben (verrücken):

etw [um einen Meter] verschieben

przesuwać [f. dk. przesunąć] coś [o jeden metr]

2. verschieben (verlegen):

etw auf die nächste Woche verschieben

przekładać [f. dk. przełożyć] coś na następny tydzień

etw um eine Woche verschieben

przesuwać [f. dk. przesunąć] coś o tydzień

wir haben den Termin auf Donnerstag verschoben

przesunęliśmy termin na czwartek

verschiebe nicht auf morgen, was du heute kannst besorgen przysł.

nigdy nie odkładaj na jutro tego co możesz zrobić dzisiaj przysł.

3. verschieben pot. Waren:

verschieben

opylać [f. dk. opylić]

II . verschi̱e̱ben* CZ. cz. zwr. irr

1. verschieben (verrutschen):

verschieben Teppich, Tuch

przesuwać [f. dk. przesunąć] się

verschieben Gleichgewicht, Kräfteverhältnis

zmieniać [f. dk. zmienić] się

2. verschieben (zu einem anderen Zeitpunkt stattfinden):

sich um zwei Stunden/auf die nächste Woche verschieben

przesunąć się o dwie godziny/na następny tydzień

die Ankunft verschiebt sich um zehn Minuten

przyjazd r.m. opóźni się o dziesięć minut

unterschi̱e̱ben*¹ [--​ˈ--] CZ. cz. przech. irr

1. unterschieben (heimlich zuschieben):

jdm etw unterschieben unangenehme Arbeit

wciskać [f. dk. wcisnąć ]pot.

2. unterschieben (unterstellen):

unterschieben Äußerung

insynuować

wollen Sie mir etwa unterschieben, dass ich feindliche Absichten gegen sie hege?

czyżby pan/pani mi insynuował(a), że mam wobec pana/pani wrogie zamiary?

empo̱r|blicken CZ. cz. nieprzech. podn.

emporblicken

spoglądać [f. dk. spojrzeć] do góry

I . schi̱e̱ben <schiebt, schob, geschoben> [ˈʃiːbən] CZ. cz. przech.

1. schieben (bewegen):

schieben Schrank

przesuwać [f. dk. przesunąć]

schieben Fahrrad

prowadzić

schieben Kinderwagen, Auto

pchać [f. dk. popchnąć]

sie schob ihn ins Zimmer

[ona] wepchnęła go do pokoju

den Riegel vor das Tor schieben

zasuwać [f. dk. zasunąć] rygiel w bramie

etw zur Seite schieben

odsuwać [f. dk. odsunąć] coś na bok

jdn aufs Abstellgleis schieben

odstawiać [f. dk. odstawić] kogoś na boczny tor

etw auf die lange Bank schieben

zwlekać z czymś

etw auf die lange Bank schieben

odkładać [f. dk. odłożyć] coś na później

eine ruhige Kugel schieben

nie wysilać się

2. schieben (stecken):

sich C. etw in den Mund schieben

wkładać [f. dk. włożyć] sobie coś do ust

ineinander schieben

wsuwać [f. dk. wsunąć] jedno w drugie

etw in den Ofen schieben

wsadzać [f. dk. wsadzić] coś do pieca

3. schieben (zuweisen):

etw auf jdn/etw schieben

spychać [f. dk. zepchnąć] coś na kogoś/coś fig

die Schuld auf jdn schieben

zrzucić winę na kogoś

4. schieben (abweisen):

etw von sich C. schieben a. fig pot.

odsuwać [f. dk. odsunąć] coś od siebie fig

er schob den Teller von sich

odsunął talerz od siebie

er schob alle Verantwortung von sich fig

zrzucił z siebie całą odpowiedzialność r.ż.

etw vor sich C. her schieben fig

odkładać coś na później

jdm etw [o. die Schuld] [an etw] in die Schuhe schieben

obarczać [f. dk. obarczyć] kogoś winą [za coś]

5. schieben pot. (ableisten):

schieben Wache

trzymać

schieben Dienst

odbywać [f. dk. odbyć]

6. schieben pot. (handeln):

Devisen schieben

sprzedawać [f. dk. sprzedać] nielegalnie waluty

7. schieben (spielen):

Kegel schieben

grać [f. dk. za‑] w kręgle

II . schi̱e̱ben <schiebt, schob, geschoben> [ˈʃiːbən] CZ. cz. nieprzech. pot.

schieben

spekulować

mit Drogen schieben

handlować narkotykami

III . schi̱e̱ben <schiebt, schob, geschoben> [ˈʃiːbən] CZ. cz. zwr.

1. schieben (sich drängen):

sich durch die Tür schieben

przepychać [f. dk. przepchnąć] się przez drzwi

sich in den Vordergrund schieben fig

wysuwać [f. dk. wysunąć] się na pierwszy plan

2. schieben (gleiten):

sich vor die Sonne schieben (Wolke)

przesłaniać [f. dk. przesłonić] słońce

eine Kaltfront schiebt sich über Europa

chłodny front r.m. [atmosferyczny] przesuwa się nad Europą

der Umzug schiebt sich langsam/mühsam durch die Straßen

pochód r.m. przesuwa się powoli/z trudem ulicami

ihr Rock hat sich in die Höhe geschoben

spódnica r.ż. podsunęła się jej do góry

ạn|schieben CZ. cz. przech., cz. nieprzech. irr

den Wagen anschieben

popychać [f. dk. popchnąć] samochód

jdn anschieben

popychać kogoś (w samochodzie)

I . ạb|schieben CZ. cz. nieprzech. irr +sein pot. (weggehen)

abschieben

wynosić [f. dk. wynieść] się pot.

II . ạb|schieben CZ. cz. przech. irr

1. abschieben (abrücken):

abschieben

odsuwać [f. dk. odsunąć]

2. abschieben pot. (loswerden):

abschieben Funktionär

wydalać [f. dk. wydalić]

abschieben Funktionär

zsyłać [f. dk. zesłać]

3. abschieben fig (abwälzen):

die Schuld/Verantwortung auf jdn abschieben

zrzucać [f. dk. zrzucić] winę/odpowiedzialność na kogoś

zu̱|schieben CZ. cz. przech. irr

1. zuschieben (schließen):

zuschieben Schiebetür, Schublade

zasuwać [f. dk. zasunąć]

2. zuschieben (hinschieben):

zuschieben

podsuwać [f. dk. podsunąć]

3. zuschieben (zur Last legen):

jdm die Verantwortung/die Schuld zuschieben

zrzucać [f. dk. zrzucić] odpowiedzialność/winę na kogoś

hinterher|schieben CZ. cz. przech., cz. nieprzech. irr

1. hinterherschieben (etw hinter jdm/etw herschieben):

hinterherschieben

pchać [f. dk. pchnąć] coś za kimś/czymś

2. hinterherschieben (eine nachträgliche Bemerkung hinzufügen):

hinterherschieben

dodawać [f. dk. dodać] [później]

seine Begleiterin schob hinterher: „Richtig gefeiert wird morgen“

jego towarzyszka r.ż. dodała po chwili: „jutro będziemy porządnie świętować”

empö̱rend PRZYM.

empörend

oburzający

empo̱r|ragen [ɛm​ˈpoːɐ̯raːgən] CZ. cz. nieprzech. podn.

über etw B. emporragen

górować nad czymś podn.

empo̱r|kommen CZ. cz. nieprzech. irr +sein podn.

1. emporkommen (vorankommen):

emporkommen

awansować

wenn du im Beruf emporkommen willst, musst du viel leisten

jeżeli chcesz coś osiągnąć w swoim zawodzie, musisz wiele dokonać

2. emporkommen (auftauchen):

emporkommen

wynurzać [f. dk. wynurzyć] się

3. emporkommen (nach oben kommen):

emporkommen

podnieść [lub wznieść] się

empo̱r|lodern CZ. cz. nieprzech. +sein podn.

emporlodern

wzbijać [f. dk. wzbić] się

die Flammen loderten zum Himmel empor

płomienie r.m. l.mn. wzbiły się aż pod niebo

empo̱r|arbeiten CZ. cz. zwr. podn.

sich [zu etw] emporarbeiten

dochodzić [f. dk. dojść] [do czegoś]

sie hat sich von einer einfachen Angestellten zur Abteilungsleiterin emporgearbeitet

dzięki ciężkiej pracy wybiła się ze zwykłej urzędniczki na kierownika działu

ti̱e̱rliebend PRZYM.

tierliebend → tierlieb

Zobacz też tierlieb

ti̱e̱rlieb PRZYM.

tierlieb sein

lubić zwierzęta