Tłumaczenia dla hasła „weggebissen“ w niemiecko » polski słowniku

wẹg|geben CZ. cz. przech. irr

weggeben Buch:

weggeben

oddawać [f. dk. oddać]

ein Kind zur Adoption weggeben

oddawać [f. dk. oddać] dziecko do adopcji

etw zur Reparatur weggeben

oddać coś do naprawy

gebịssen [gə​ˈbɪsən] CZ. cz. przech., cz. nieprzech., cz. zwr.

gebissen pp von beißen

Zobacz też beißen

I . bei̱ßen <beißt, biss, gebissen> [ˈbaɪsən] CZ. cz. przech.

1. beißen:

beißen (kauen) (Mensch)

gryźć [f. dk. po‑]

nichts zu beißen haben

nie mieć co do garnka włożyć

2. beißen:

beißen (einmal mit den Zähnen fassen) (Tier)

ugryźć

beißen (mehrmals)

pogryźć

ihn hat eine Schlange gebissen

ukąsił go wąż r.m.

er wird dich schon nicht beißen a. fig

przecież cię nie ugryzie a. fig

II . bei̱ßen <beißt, biss, gebissen> [ˈbaɪsən] CZ. cz. nieprzech.

1. beißen:

beißen (bissig, gefährlich sein) (Tier)

gryźć [f. dk. u‑]

2. beißen (mit den Zähnen fassen):

beißen

ugryźć

in den Apfel beißen

ugryźć jabłko

3. beißen:

beißen (brennen, schmerzen) (Frost, Rauch)

szczypać

beißen (Kälte)

przenikać

in der Nase/den Augen beißen (Rauch)

szczypać w nos/oczy

4. beißen:

beißen (anbeißen) (Fische)

brać

III . bei̱ßen <beißt, biss, gebissen> [ˈbaɪsən] CZ. cz. zwr.

1. beißen (mit den Zähnen fassen):

sich C. auf die Zunge beißen a. fig

ugryźć się w język a. fig

2. beißen (nicht harmonieren):

diese Farben beißen sich

te kolory r.m. l.mn. się gryzą fig pot.

diese rote Bluse beißt sich mit dem grünen Rock

ta czerwona bluzka r.ż. gryzie się z zieloną spódnicą

Lẹckerbissen <‑s, ‑> RZ. r.m.

1. Leckerbissen (Essbares):

Leckerbissen

smakołyk r.m.

2. Leckerbissen fig (Attraktion):

Leckerbissen

smaczny kąsek r.m. fig

wẹg|gehen CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. weggehen (fortgehen):

weggehen

odchodzić [f. dk. odejść]

geh weg!

odejdź!

aus Ulm weggehen

wyprowadzać [f. dk. wyprowadzić] się z Ulm

geh weg mit deinen dreckigen Fingern! pot.

idź precz ze swoimi brudnymi łap[sk]ami! pot.

2. weggehen pot.:

weggehen (sich entfernen lassen) (Fleck)

schodzić [f. dk. zejść ]pot.

3. weggehen pot. (verkauft werden):

weggehen

sprzedawać się

sehr gut weggehen

schodzić jak świeże bułeczki pot.

4. weggehen pot. (ignorieren):

über etw weggehen

ignorować [f. dk. z‑] coś

sie ging lächelnd über meine Einwände weg

z uśmiechem zignorowała moje zarzuty

wẹg|gießen CZ. cz. przech. irr

weggießen

wylewać [f. dk. wylać]

I . verbịssen [fɛɐ̯​ˈbɪsən] CZ. cz. przech., cz. zwr.

verbissen pp von verbeißen

II . verbịssen [fɛɐ̯​ˈbɪsən] PRZYM.

1. verbissen (hartnäckig):

verbissen Gegner

zaciekły

verbissen Mitarbeiter

zawzięty

2. verbissen (verkrampft):

verbissen Miene

zacięty

III . verbịssen [fɛɐ̯​ˈbɪsən] PRZYSŁ.

verbissen kämpfen:

verbissen

zawzięcie

verbissen

zaciekle

zwroty:

man darf das [alles] nicht so verbissen sehen pot.

nie można podchodzić do tego [wszystkiego] tak małostkowo

Zobacz też verbeißen

I . verbe̱i̱ßen* CZ. cz. przech. irr

sich C. etw verbeißen

dusić [f. dk. z‑] coś w sobie

sich C. etw verbeißen Schmerz

tłumić [f. dk. s‑]

ich konnte mir das Lachen kaum verbeißen

ledwo mogłem powstrzymać się od śmiechu

II . verbe̱i̱ßen* CZ. cz. zwr. irr

verbeißen (Tier)

wpijać [f. dk. wpić] się zębami

verbeißen (Person)

wgryzać [f. dk. wgryźć] się

sie hat sich in das Problem verbissen fig

[ona] wgryzła się w problem

zerbịssen CZ. cz. przech.

zerbissen pp von zerbeißen

Zobacz też zerbeißen

zerbe̱i̱ßen* [tsɛɐ̯​ˈbaɪsən] CZ. cz. przech. irr

1. zerbeißen (zerkleinern):

zerbeißen Bonbon, Nuss, Kapsel

rozgryzać [f. dk. rozgryźć]

2. zerbeißen (kaputtbeißen):

zerbeißen Bleistift, Schuh

pogryźć

3. zerbeißen pot. (stechen):

jdn zerbeißen (Floh, Insekt)

pogryźć kogoś pot.

wẹg|müssen CZ. cz. nieprzech. irr pot.

ich muss weg

muszę iść

der Brief muss heute noch weg

list trzeba jeszcze dzisiaj wysłać

musst du schon weg?

musisz już iść?

die Kiste muss hier weg

ta skrzynia r.ż. musi stąd zniknąć

die alten Sachen müssen weg

te stare rzeczy r.ż. l.mn. trzeba stąd usunąć

wẹg|lassen CZ. cz. przech. irr

1. weglassen (fortgehen lassen):

weglassen

puszczać [f. dk. puścić]

2. weglassen pot. (versehentlich auslassen):

weglassen

pomijać [f. dk. pominąć]

3. weglassen (verzichten auf):

[etw] weglassen

rezygnować [f. dk. z‑] [z czegoś]

I . gerịssen [gə​ˈrɪsən] CZ. cz. nieprzech., cz. przech., cz. zwr.

gerissen pp von reißen

II . gerịssen [gə​ˈrɪsən] PRZYM. pot. (schlau)

gerissen Person

cwany pot.

Zobacz też reißen

I . re̱i̱ßen <reißt, riss, gerissen> [ˈraɪsən] CZ. cz. nieprzech. +sein

1. reißen:

reißen (einreißen) (Papier, Stoff)

drzeć [f. dk. po‑] się

2. reißen:

reißen (zerreißen) (Faden)

rwać [f. dk. ze‑] się

wenn alle Stricke reißen pot.

w najgorszym razie

wenn alle Stricke reißen pot.

gdy wszystko zawiedzie

II . re̱i̱ßen <reißt, riss, gerissen> [ˈraɪsən] CZ. cz. przech.

1. reißen (zerreißen):

reißen Stoff, Karton

rozrywać [f. dk. rozerwać]

er riss den Brief in Stücke

podarł list na kawałki

etw in Fetzen reißen

porwać coś w [lub na] strzępy

die Familie wurde auseinander gerissen

rodzinę rozdzielono

2. reißen (wegreißen):

jdm etw aus den Händen reißen

wyrywać [f. dk. wyrwać] komuś coś z rąk

ihr wurde die Tasche aus der Hand gerissen

wyrwano jej torebkę z ręki

aus dem Zusammenhang gerissen fig

wyrwany z kontekstu fig

jdn aus seinen Gedanken reißen fig

wyrwać kogoś z zamyślenia fig

er wurde aus dem Schlaf gerissen fig

wyrwano go ze snu fig

3. reißen (umstoßen, schieben):

jdn zu Boden reißen

powalać [f. dk. powalić] kogoś na ziemię

jdn [mit sich] in den Abgrund reißen

pociągnąć kogoś [za sobą] w przepaść

jdn ins Verderben reißen fig

doprowadzać [f. dk. doprowadzić] kogoś do zguby

ein Bild von der Wand reißen

zrywać [f. dk. zerwać] obraz ze ściany

er riss den Wagen nach links

gwałtownie skręcił w lewo

hin und her gerissen sein [o. werden]

być rozdartym [pomiędzy dwiema możliwościami]

4. reißen (hineinreißen):

er hat mir ein Loch in die Hose gerissen

zrobił mi dziurę w spodniach

5. reißen (gewaltsam übernehmen):

an sich B. reißen Herrschaft

zagarniać [f. dk. zagarnąć]

die Macht an sich reißen

przywłaszczać [f. dk. przywłaszczyć] sobie władzę

das Gespräch an sich reißen fig

nie dopuszczać [f. dk. dopuścić] rozmówców do głosu

6. reißen SPORT (Leichtathletik):

die Latte reißen

zrzucić poprzeczkę

(Schwerathletik) der Weltrekord im Reißen

rekord r.m. świata w rwaniu

7. reißen (töten):

reißen

rozszarpywać [f. dk. rozszarpać]

die Wölfe haben ein Schaf gerissen

wilki r.m. l.mn. rozszarpały owcę

III . re̱i̱ßen <reißt, riss, gerissen> [ˈraɪsən] CZ. cz. zwr.

1. reißen pot. (sich intensiv bemühen):

sich um jdn reißen

szaleć za kimś pot.

sich um etw reißen

zabijać się o coś fig pot.

sie rissen sich um die Wohnung

wydzierali sobie mieszkanie fig pot.

2. reißen (sich befreien):

reißen

wyrywać [f. dk. wyrwać] się

sie riss sich aus seiner Umarmung

wyrwała się z jego objęć

I . ạbgerissen CZ. cz. przech., cz. nieprzech.

abgerissen pp von abreißen

II . ạbgerissen PRZYM.

1. abgerissen (zerlumpt):

abgerissen Person

obdarty

abgerissen Kleidung

podarty

abgerissenes Hemd

podarta koszula r.ż.

2. abgerissen (unzusammenhängend):

abgerissen Gedanken

urywany

Zobacz też abreißen

I . ạb|reißen CZ. cz. przech. irr

1. abreißen (abtrennen):

abreißen Heftpflaster

odrywać [f. dk. oderwać]

abreißen Heftpflaster

zrywać [f. dk. zerwać]

etw [von der Wand] abreißen Plakat

zrywać [f. dk. zerwać] coś [ze ściany]

2. abreißen (niederreißen):

abreißen Gebäude

burzyć [f. dk. wy‑]

3. abreißen pot. (abnutzen):

abreißen

zdzierać [f. dk. zedrzeć]

abreißen

niszczyć [f. dk. z‑]

4. abreißen pot.:

abreißen Haftstrafe

odsiadywać [f. dk. odsiedzieć ]pot.

abreißen Militärdienst

odsługiwać [f. dk. odsłużyć ]pot.

II . ạb|reißen CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. abreißen:

abreißen (abspringen) (Knopf)

urywać [f. dk. urwać] się

abreißen (reißen) (Seil)

zrywać [f. dk. zerwać] się

2. abreißen:

abreißen (unterbrochen werden) (Kontakt)

urywać [f. dk. urwać] się