Tłumaczenia dla hasła „dentogen“ w niemiecko » polski słowniku

entzo̱gen CZ. cz. przech., cz. nieprzech., cz. zwr.

entzogen pp von entziehen

Zobacz też entziehen

I . entzi̱e̱hen* CZ. cz. przech. irr

1. entziehen (wegziehen):

entziehen Hand, Arm

cofać [f. dk. cofnąć]

2. entziehen (wegnehmen):

entziehen

odbierać [f. dk. odebrać]

entziehen

pozbawiać [f. dk. pozbawić]

jdm etw entziehen Erlaubnis

odebrać komuś coś

den Führerschein entziehen

odebrać prawo jazdy

jdm die Unterstützung entziehen

pozbawić kogoś wsparcia

jdm das Vertrauen entziehen fig

tracić [f. dk. s‑] zaufanie do kogoś

3. entziehen (fern halten):

jdn den Blicken der Schaulustigen entziehen

chronić [f. dk. u‑] kogoś przed spojrzeniami ciekawskich

4. entziehen (entnehmen):

einer Sache C. das Wasser entziehen

odwadniać [f. dk. odwodnić] coś

5. entziehen (aufnehmen):

entziehen

pobierać [f. dk. pobrać]

entziehen

czerpać

entziehen

ciągnąć pot.

diese Pflanze entzieht dem Boden viele Nährstoffe

ta roślina r.ż. pobiera z podłoża wiele związków odżywczych

II . entzi̱e̱hen* CZ. cz. nieprzech. irr pot. (Süchtige)

entziehen

iść [f. dk. pójść] na odwyk pot.

III . entzi̱e̱hen* CZ. cz. zwr. irr

1. entziehen (sich fern halten):

sich jdm/einer Sache C. entziehen

unikać kogoś/czegoś

sie wollte ihn streicheln, doch er entzog sich ihr

chciała go pogłaskać, on jednak odsunął się od niej

sie konnte sich seiner Umarmung nicht entziehen

nie mogła wyrwać się z jego objęć

2. entziehen (nicht nachgehen):

entziehen

unikać [f. dk. uniknąć]

entziehen

uchylać [f. dk. uchylić] się

sich der Festnahme entziehen

uniknąć zatrzymania C.

sich der Verantwortung/einer Verpflichtung entziehen

uchylać [f. dk. uchylić] się od odpowiedzialności/obowiązku

3. entziehen (verborgen bleiben):

das entzieht sich meiner Kenntnis C.

nic mi o tym nie wiadomo

teratogen PRZYM. MED.

teratogen

teratogenny

entflo̱gen CZ. cz. nieprzech.

entflogen pp von entfliegen

Zobacz też entfliegen

entfli̱e̱gen* CZ. cz. nieprzech. irr +sein

entfliegen

odlatywać [f. dk. odlecieć]

entfliegen

odfruwać [f. dk. odfrunąć]

photoge̱nst. pis. [foto​ˈgeːn] PRZYM.

photogen → fotogen

Zobacz też fotogen

fotoge̱n [foto​ˈgeːn] PRZYM.

fotogen

fotogeniczny

geflo̱gen [gə​ˈfloːgən] CZ. cz. nieprzech., cz. przech.

geflogen pp von fliegen

Zobacz też fliegen

I . fli̱e̱gen <fliegt, flog, geflogen> [ˈfliːgən] CZ. cz. nieprzech. +sein

1. fliegen:

fliegen (sich durch die Luft bewegen) (Vögel, Blätter)

lecieć

fliegen (sich durch die Luft bewegen) (Vögel, Blätter)

latać

fliegen (sich durch die Luft bewegen) (Vögel, Blätter)

frunąć

fliegen (sich durch die Luft bewegen) (Vögel, Blätter)

fruwać

auf den Boden fliegen (Ball)

spadać [f. dk. spaść] na ziemię

ich kann doch nicht fliegen

przecież nie mam skrzydeł

mit fliegenden Fahnen

bez wahania

2. fliegen (sich fortbewegen, reisen):

nach Breslau fliegen (Flugzeug, Person)

lecieć [f. dk. po‑] do Wrocławia

nach Breslau fliegen (Fluggesellschaft)

latać do Wrocławia

wann fliegt die nächste Maschine nach Mallorca?

kiedy odlatuje najbliższy samolot r.m. na Majorkę?

was machst du im Urlaub? – ich fliege nach Mexico

jak spędzasz urlop? – lecę do Meksyku

wie lange fliegt man von Wien nach Buenos Aires?

jak długo leci się z Wiednia do Buenos Aires?

bist du schon mal geflogen?

leciałeś już kiedyś samolotem?

3. fliegen podn. (eilen):

fliegen

pędzić

fliegen

gnać

jdm um den Hals fliegen

rzucać [f. dk. rzucić] się komuś na szyję

4. fliegen pot. (hinausgeworfen werden):

fliegen von der Arbeit, Schule

wylatywać [f. dk. wylecieć ]pot.

ich bin geflogen

wyleciałem pot.

er ist [auf die Straße] geflogen

wyleciał [na ulicę] pot.

5. fliegen pot. (durchfallen):

durch eine Prüfung [o. durchs Examen] fliegen

oblać egzamin pot.

6. fliegen pot. (angezogen werden):

auf jdn/etw fliegen

latać [lub szaleć] za kimś/czymś pot.

auf jdn/etw fliegen

lecieć na kogoś/coś pot.

er fliegt auf neue Autos

[on] szaleje za nowymi samochodami

7. fliegen (geworfen werden):

fliegen

lecieć [f. dk. prze‑ lub w‑ lub nad‑]

der Ball flog über das Tor

piłka r.ż. przeleciała nad bramką

ein Stein flog durchs Fenster

kamień r.m. wleciał przez okno

plötzlich kam ein Schneeball geflogen und traf ihn am Kopf

nagle nadleciała śnieżka r.ż. i trafiła go w głowę

in die Luft fliegen

wylatywać [f. dk. wylecieć] w powietrze

in die Luft fliegen

eksplodować

II . fli̱e̱gen <fliegt, flog, geflogen> [ˈfliːgən] CZ. cz. przech.

1. fliegen (steuern):

fliegen Flugzeug

pilotować

2. fliegen (mit einem Luftfahrzeug befördern):

fliegen Passagiere, Güter

przewozić [f. dk. przewieźć]

fliegen Passagiere, Güter

transportować [f. dk. prze‑]

3. fliegen +sein (zurücklegen):

fliegen Route, Strecke

przelecieć

fliegen Route, Strecke

pokonywać [f. dk. pokonać]

einen Umweg fliegen

polecieć okrężną trasą

musst du morgen arbeiten? – ja, ich fliege Düsseldorf – New York

pracujesz jutro? – tak, mam lot z Düsseldorfu do Nowego Jorku

getro̱gen [gə​ˈtroːgən] CZ. cz. przech., cz. nieprzech.

getrogen pp von trügen

Zobacz też trügen

I . trü̱gen <trügt, trog, getrogen> [ˈtryːgən] CZ. cz. przech.

trügen

zwodzić [f. dk. zwieść]

trügen

mylić [f. dk. z‑]

wenn mich nicht alles trügt

jeśli się nie mylę

II . trü̱gen <trügt, trog, getrogen> [ˈtryːgən] CZ. cz. nieprzech.

der Schein trügt

pozory mylą

verbo̱gen CZ. cz. przech., cz. zwr.

verbogen pp von verbiegen

Zobacz też verbiegen

I . verbi̱e̱gen* CZ. cz. przech. irr

verbiegen Nagel

zginać [f. dk. zgiąć]

verbiegen Blech

wyginać [f. dk. wygiąć]

verbiegen Charakter fig

wypaczać [f. dk. wypaczyć]

II . verbi̱e̱gen* CZ. cz. zwr. irr

verbiegen (Nagel, Lenkstange, Metallträger)

wyginać [f. dk. wygiąć] się

verbiegen (Fahrradfelge)

wykrzywiać [f. dk. wykrzywić] się

I . verzo̱gen [fɛɐ̯​ˈtsoːgən] CZ. cz. nieprzech., cz. przech., cz. zwr.

verzogen pp von verziehen

II . verzo̱gen [fɛɐ̯​ˈtsoːgən] PRZYM.

1. verzogen (umgezogen):

verzogen Empfänger, Adressat

nieznany

verzogen sein

wyprowadzić się

unbekannt verzogen

przeprowadził[a] się bez podania [nowego] adresu

2. verzogen (verwöhnt):

verzogen Kind

rozpuszczony

3. verzogen (entstellt):

verzogen

wykrzywiony

verzogen Tür, Holz

spaczony

Zobacz też verziehen , verziehen , verzeihen

I . verzi̱e̱hen*² [fɛɐ̯​ˈtsiːən] CZ. cz. nieprzech. irr +sein (umziehen)

verziehen

przeprowadzać [f. dk. przeprowadzić] się

unbekannt verzogen

przeprowadził[a] się bez podania [nowego] adresu

sie sind ins Ausland verzogen

[oni] przeprowadzili się za granicę

II . verzi̱e̱hen*² [fɛɐ̯​ˈtsiːən] CZ. cz. przech. irr

1. verziehen (verzerren):

verziehen Mund

krzywić [f. dk. s‑]

den Mund zu einem Lächeln verziehen

lekko się uśmiechać [f. dk. uśmiechnąć]

das Gesicht vor Schmerz verziehen

wykrzywiać [f. dk. wykrzywić] twarz z bólu

ohne eine Miene zu verziehen

bez drgnienia powiek

2. verziehen (verwöhnen):

verziehen Kind

rozpuszczać [f. dk. rozpuścić]

3. verziehen SPORT:

verziehen Ball

rzucać [f. dk. ‑cić] w niewłaściwym kierunku

III . verzi̱e̱hen*² [fɛɐ̯​ˈtsiːən] CZ. cz. zwr. irr

1. verziehen:

verziehen (seine Form verändern) (Gesicht)

krzywić [f. dk. wy‑] się

2. verziehen:

verziehen (sich werfen) (Holz)

spaczyć się

3. verziehen:

verziehen (die Form verlieren) (Pullover)

rozciągnąć się

4. verziehen:

verziehen (weiterziehen) (Gewitter)

przeciągać [f. dk. przeciągnąć]

verziehen (Nebel, Wolken)

rozchodzić [f. dk. rozejść] się

verziehen (Nebel, Wolken)

rozpraszać [f. dk. rozproszyć] się

verziehen (Schmerz)

mijać [f. dk. minąć]

5. verziehen pot.:

verziehen (verschwinden)

wynosić [f. dk. wynieść] się pot.

verziehen (heimlich)

znikać [f. dk. zniknąć]

los, verzieh dich!

jazda, wynoś się!

verzi̱e̱hen¹ [fɛɐ̯​ˈtsiːən] CZ. cz. nieprzech., cz. przech.

verziehen pp von verzeihen

I . verze̱i̱hen <verzeiht, verzieh, verziehen> [fɛɐ̯​ˈtsaɪən] CZ. cz. przech.

[jdm] etw verzeihen

wybaczać [f. dk. wybaczyć] coś [komuś]

das wird er dir nie verzeihen

on ci tego nigdy nie wybaczy

ich kann es mir nicht verzeihen, dass ...

nie mogę sobie wybaczyć, że...

das ist nicht zu verzeihen

to [jest] niewybaczalne

II . verze̱i̱hen <verzeiht, verzieh, verziehen> [fɛɐ̯​ˈtsaɪən] CZ. cz. nieprzech.

[jdm] verzeihen

wybaczyć [komuś]

[jdm] verzeihen

przebaczać [f. dk. przebaczyć] [komuś]

verzeihen Sie!

przepraszam!

verlo̱gen [fɛɐ̯​ˈloːgən] PRZYM. pej.

verlogen Person, Gesellschaft

zakłamany

verlogen Person, Gesellschaft

obłudny

verlogen Versprechung, Kompliment

fałszywy

[o. eine verlogene Aussage]

fałszywa [lub zakłamana] wypowiedź r.ż.