W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

niemiecko » polski

Tłumaczenia dla hasła „aufgeberin“ w niemiecko » polski słowniku

(Przełącz na polsko » niemiecki)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

a̱u̱f|geben: I. czasownik przechodni II. czasownik nieprzechodni
A̱u̱fgeber: rzeczownik
Ạngeberin: rzeczownik
a̱u̱f|gehen: czasownik nieprzechodni
a̱u̱fgeblasen: I. Reflexives oder transitives Verb II. przymiotnik i przysłówek
A̱u̱fgebotsfrist: rzeczownik
a̱u̱f|geilen: I. czasownik przechodni II. czasownik zwrotny
a̱u̱fgelegt: przymiotnik i przysłówek
a̱u̱fgeregt: przymiotnik i przysłówek
a̱u̱fgesetzt: I. przymiotnik i przysłówek II. przysłówek
a̱u̱fgehoben: I. czasownik przechodni II. przymiotnik i przysłówek
a̱u̱fgeweckt: I. czasownik przechodni II. przymiotnik i przysłówek
a̱u̱fgebracht: I. czasownik przechodni II. przymiotnik i przysłówek III. przysłówek
a̱u̱fgedunsen: przymiotnik i przysłówek
Ạrbeitgeberin: rzeczownik
A̱u̱fgebot: rzeczownik
a̱u̱fgelöst: przymiotnik i przysłówek
a̱u̱fgeräumt: przymiotnik i przysłówek
aufgeraut: przymiotnik i przysłówek

Widzisz podobne wyniki: aufgeben , aufgehen , Angeberin , Aufgeber , aufgeblasen , aufgeweckt , aufgehoben , aufgesetzt , aufgeregt , aufgelegt , aufgeilen , Aufgebotstermin , aufgedunsen , aufgebracht , Arbeitgeberin , aufgeklärt , aufgedreht , aufgeräumt , aufgeraut , aufgelöst , Aufgebotsfrist i Aufgebot

I . a̱u̱f|geben CZ. cz. przech. irr

1. aufgeben (aufhören):

aufgeben Studium

porzucać [f. dk. porzucić]

aufgeben Kampf, Widerstand

zaprzestawać [f. dk. zaprzestać]

das Rauchen aufgeben

rzucić palenie

gib’s auf! pot.

daj spokój! pot.

2. aufgeben (verzichten):

aufgeben Beruf, Amt, Laufbahn

rezygnować [f. dk. z‑]

aufgeben Freunde, Wohnort

opuszczać [f. dk. opuścić]

aufgeben Geschäft

likwidować [f. dk. z‑]

aufgeben Hoffnung

tracić [f. dk. s‑]

er hat den Plan längst aufgegeben

[on] już dawno porzucił ten plan

seine Gewohnheiten aufgeben

wyzbywać [f. dk. wyzbyć] się swoich przyzwyczajeń

3. aufgeben (als verloren ansehen):

aufgeben Schiff, Flugzeug

uznawać [f. dk. uznać] za zatopiony/rozbity

aufgeben Verunglückte, Kranke

uznawać [f. dk. uznać] za straconego

ich darf mich nicht selbst aufgeben

nie wolno mi zrezygnować z własnego ja

4. aufgeben (auftragen):

jdm Hausaufgaben aufgeben

zadawać [f. dk. zadać] komuś lekcje do odrobienia

5. aufgeben (zu lösen geben):

jdm Fragen/ein Rätsel aufgeben

zadawać [f. dk. zadać] komuś pytania/zagadkę

das hat uns große Probleme aufgegeben

to sprawiło nam duże problemy

6. aufgeben podn. (auferlegen):

nakazywać [f. dk. nakazać]

polecać [f. dk. polecić]

das Gericht hatte ihnen aufgegeben, das Haus sofort zu räumen

sąd r.m. nakazał im natychmiast opuścić dom

7. aufgeben (befördern, drucken lassen):

aufgeben Gepäck, Brief, Paket

nadawać [f. dk. nadać]

aufgeben Annonce

dawać [f. dk. dać]

aufgeben Bestellung

składać [f. dk. złożyć]

ich habe meine Koffer bei der Bahn aufgegeben

nadałem moje walizki koleją

sie gab ein Telegramm an die Mutter auf

[ona] nadała telegram do matki

II . a̱u̱f|geben CZ. cz. nieprzech. irr SPORT

aufgeben (nicht weitermachen) (Boxer, Läufer)

poddawać [f. dk. poddać] się

A̱u̱fgeber <‑s, ‑> RZ. r.m. TECHNOL.

podajnik r.m.

Ạngeberin <‑, ‑nen> RZ. r.ż. pot.

Angeberin → Angeber

Zobacz też Angeber

Ạngeber(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> RZ. r.m.(r.ż.)

1. Angeber (Prahler):

Angeber(in) pot.

samochwała r.ż. o r.m. pot.

Angeber(in) pot.

chwalipięta r.ż. o r.m. a. pej., iron. pot.

Angeber(in) pot.

pozer(ka) r.m. (r.ż.) pej.

Angeber(in) pot.

bufon r.m. pej. podn.

2. Angeber (Denunziant):

Angeber(in)

donosiciel(ka) r.m. (r.ż.)

a̱u̱f|gehen CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. aufgehen:

aufgehen (am Horizont erscheinen) (Sonne, Gestirn)

wschodzić [f. dk. wzejść]

2. aufgehen:

aufgehen (sich öffnen) (Tür)

otwierać [f. dk. otworzyć] się

aufgehen (Vorhang)

iść [f. dk. pójść] w górę

aufgehen (Vorhang)

podnosić [f. dk. podnieść] się

3. aufgehen:

aufgehen (sich lösen) (Knoten)

rozwiązywać [f. dk. rozwiązać] się

aufgehen Reißverschluss

rozpinać [f. dk. rozpiąć] się

aufgehen Armband

odpinać [f. dk. odpiąć] się

4. aufgehen:

aufgehen (sich teilen lassen) (Rechnung)

dzielić [f. dk. po‑] się

aufgehen (sich teilen lassen) (Rechnung)

być podzielnym

5. aufgehen:

aufgehen (sich verwirklichen) (Plan)

urzeczywistnić się

6. aufgehen (klar werden):

jdm geht etw auf

coś staje się dla kogoś jasne

jetzt geht mir ein Licht auf fig pot.

teraz zaczynam rozumieć

7. aufgehen (Erfüllung finden):

[völlig] in etw C. aufgehen

[bez reszty] realizować [f. dk. z‑] się w czymś

in der Arbeit aufgehen

realizować się w pracy

8. aufgehen (sich auflösen):

in Flammen aufgehen

in Flammen aufgehen

9. aufgehen:

aufgehen (wachsen) (Saat)

wschodzić [f. dk. wzejść]

10. aufgehen (Hefeteig):

rosnąć [f. dk. u‑]

I . a̱u̱fgeblasen CZ. cz. przech., cz. zwr.

aufgeblasen pp von aufblasen

II . a̱u̱fgeblasen PRZYM. pej. pot. (arrogant)

aufgeblasen

nadęty pej. pot.

Zobacz też aufblasen

I . a̱u̱f|blasen CZ. cz. przech. irr

nadmuchiwać [f. dk. nadmuchać]

etw mit Luft aufblasen

napełnić coś powietrzem

II . a̱u̱f|blasen CZ. cz. zwr. irr

1. aufblasen:

sich [automatisch] aufblasen

nadmuchiwać [f. dk. nadmuchać] się [samoczynnie]

2. aufblasen pej. pot. (sich wichtig machen):

nadymać [f. dk. nadąć] się pot.

blas dich doch nicht so auf!

nie nadymaj się tak!

aufgeblasen

nadęty pej. pot.

A̱u̱fgebotsfrist <‑, ‑en> RZ. r.ż.

Aufgebotsfrist RZ. r.m. <‑s, ‑e>:

Aufgebotsfrist PR., PR.

określony w wywołaniu termin r.m. zgłoszenia praw lub roszczeń pod rygorem ich utraty lub innych negatywnych konsekwencji

I . a̱u̱f|geilen CZ. cz. przech. wulg.

podniecać [f. dk. podniecić]

II . a̱u̱f|geilen CZ. cz. zwr. wulg.

podniecać [f. dk. podniecić] się

er hat sich an Pornos aufgegeilt

[on] podniecał się przy pornosach

a̱u̱fgelegt [ˈaʊfgəleːkt] PRZYM.

gut/schlecht aufgelegt sein

być w dobrym/złym humorze [lub nastroju]

ich bin heute nicht zum Scherzen aufgelegt

nie mam dziś ochoty na żarty

a̱u̱fgeregt [ˈaʊfgəreːkt] PRZYM.

aufgeregt (nervös)

vor Freude ganz aufgeregt sein

być podnieconym z radości

sie rannten herum wie aufgeregte Hühner pot.

biegali jak kot r.m. z pęcherzem pot.

I . a̱u̱fgesetzt PRZYM.

aufgesetzt Verhalten:

ein aufgesetztes Lächeln

fałszywy uśmiech r.m.

II . a̱u̱fgesetzt PRZYSŁ.

seine Anteilnahme wirkt völlig aufgesetzt

jego współczucie r.n. wydaje się całkowicie sztuczne

I . a̱u̱fgehoben CZ. cz. przech.

aufgehoben pp von aufheben

II . a̱u̱fgehoben PRZYM.

[bei jdm] gut/schlecht aufgehoben sein

być [lub znaleźć się] [u kogoś] w dobrych/złych rękach

Zobacz też aufheben

a̱u̱f|heben CZ. cz. przech. irr

1. aufheben (vom Boden aufnehmen):

etw [von der Erde/vom Teppich] aufheben

podnosić [f. dk. podnieść] coś [z ziemi/z dywanu]

2. aufheben (aufbewahren):

przechowywać [f. dk. przechować]

das Geld ist gut bei ihm aufgehoben

pieniądze r.m. l.mn. są u niego w dobrych rękach

bei der Großmutter sind die Kinder gut aufgehoben

u babci dzieci ntpl są pod dobrą opieką

3. aufheben (abschaffen):

znosić [f. dk. znieść]

uchylać [f. dk. uchylić]

unieważniać [f. dk. unieważnić]

pozbawiać [f. dk. pozbawić] mocy prawnej

4. aufheben (beenden):

aufheben Embargo

znosić [f. dk. znieść]

aufheben Sitzung

zamykać [f. dk. zamknąć]

5. aufheben (Wirkung ausgleichen):

znosić [f. dk. znieść]

das eine hebt das andere nicht auf

jedno nie nie przeczy drugiemu

I . a̱u̱fgeweckt [ˈaʊfgəvɛkt] CZ. cz. przech.

aufgeweckt pp von aufwecken

II . a̱u̱fgeweckt [ˈaʊfgəvɛkt] PRZYM.

aufgeweckt Kind:

Zobacz też aufwecken

a̱u̱f|wecken CZ. cz. przech.

budzić [f. dk. o‑]

I . a̱u̱fgebracht CZ. cz. przech.

aufgebracht pp von aufbringen

II . a̱u̱fgebracht PRZYM. (wütend)

aufgebracht

[wegen jdm/etw] aufgebracht sein

być zdenerwowanym [z powodu kogoś/czegoś]

III . a̱u̱fgebracht PRZYSŁ.

aufgebracht reden, gestikulieren:

aufgebracht

Zobacz też aufbringen

a̱u̱f|bringen CZ. cz. przech. irr

1. aufbringen (erzürnen):

2. aufbringen (bezahlen):

aufbringen Summe

uiszczać [f. dk. uiścić]

aufbringen Summe

wykładać [f. dk. wyłożyć]

aufbringen Miete

regulować [f. dk. u‑]

3. aufbringen fig (aufbieten):

aufbringen Mut

zdobywać [f. dk. zdobyć] się

aufbringen Kraft, Energie

wytężać [f. dk. wytężyć]

Geduld aufbringen

uzbroić się w cierpliwość

sie brachte nicht den Mut auf, es ihm zu sagen

[ona] nie zdobyła się na odwagę, żeby mu to powiedzieć

4. aufbringen (aufwiegeln):

jdn [gegen jdn/etw] aufbringen

podburzać [f. dk. podburzyć] kogoś [przeciw komuś/czemuś]

5. aufbringen (verbreiten, einführen):

aufbringen Gerücht

puszczać [f. dk. puścić] w obieg

aufbringen Mode

lansować [f. dk. wy‑]

6. aufbringen NAUT.:

aufbringen Schiff

zmuszać [f. dk. zmusić] [nieprzyjacielski] okręt do zawinięcia do portu

7. aufbringen (auftragen):

aufbringen Lack

nakładać [f. dk. nałożyć]

aufbringen Guss

polewać [f. dk. polać]

sie bringt jeden Morgen Creme auf ihr Gesicht auf

[ona] nakłada co rano krem na twarz

a̱u̱fgedunsen [ˈaʊfgədʊnzən] PRZYM.

aufgedunsen Gesicht, Körper

aufgedunsen Bauch

Ạrbeitgeberin <‑, ‑nen> RZ. r.ż.

Arbeitgeberin → Arbeitgeber

Zobacz też Arbeitgeber

Ạrbeitgeber(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> [ˈarbaɪtgeːbɐ] RZ. r.m.(r.ż.)

Arbeitgeber(in)

pracodawca(-czyni) r.m. (r.ż.)

Arbeitgeber und Arbeitnehmer

pracodawcy i pracobiorcy r.m. l.mn.

A̱u̱fgebot <‑[e]s, ‑e> RZ. r.n.

1. Aufgebot l.mn. selten (große Menge):

ein großes Aufgebot von Freiwilligen

duża grupa r.ż. [lub rzesza r.ż. ] ochotników

2. Aufgebot alt (Heiratsankündigung):

zapowiedzi r.ż. l.mn.

das Aufgebot bestellen

dawać [f. dk. dać] na zapowiedzi

3. Aufgebot PR.:

wywołanie r.n.

ogłoszone publicznie wezwanie r.n.

Aufgebot des Erben

ogłoszone publicznie wezwanie spadkobiercy

Aufgebot des Grundstückseigentümers

ogłoszone publicznie wezwanie właściciela nieruchomości

Aufgebot der Gläubiger

ogłoszone publicznie wezwanie wierzycieli

a̱u̱fgelöst [ˈaʊfgəløːst] PRZYM.

1. aufgelöst (außer sich, verwirrt):

[völlig] aufgelöst sein

odchodzić od zmysłów

2. aufgelöst (erschöpft):

ganz aufgelöst sein

być wykończonym pot.

a̱u̱fgeräumt [ˈaʊfgərɔɪmt] PRZYM. (gut gelaunt)

aufgeräumt

w dobrym humorze

aufgeräumt

aufgeraut PRZYM.

Hasło od użytkownika

- Opracuj hasło na nowo
- Zgłoś do usunięcia

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Przeszukaj słownik

niemiecki

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski