Tłumaczenia dla hasła „stilt“ w niemiecko » polski słowniku

I . stịll [ʃtɪl] PRZYM.

1. still (ruhig):

still Mensch

spokojny

es ist um ihn still geworden fig

ucichł szum r.m. wokół jego osoby

sei still!

bądź cicho!

du bist heute so still

jesteś dziś taki spokojny

halt doch mal still!

nie wierć się! pot.

2. still (bewegungslos):

still Wetterlage

bezwietrzny

still See

spokojny

der Stille Ozean

Ocean r.m. Spokojny

3. still (geruhsam, verschwiegen):

still Leben, Gegend

spokojny

still Abend

cichy

in einer stillen Stunde

w spokoju

4. still (heimlich):

still Hoffnung

skryty

still Gesellschafter, Einvernehmen

cichy fig

stiller Teilhaber WIRTSCH

cichy wspólnik r.m. fig

ein stiller Vorwurf

milczący zarzut r.m.

still und heimlich

cicho i po kryjomu

II . stịll [ʃtɪl] PRZYSŁ.

1. still (lautlos):

still weinen

cicho

2. still (bewegungslos):

still liegen, sitzen

nieruchomo

den Kopf still halten

nie ruszać głową

3. still (heimlich):

still heiraten

po cichu

zwroty:

im Stillen (heimlich) vorbereiten

po cichu

im Stillen (im Inneren) denken

skrycie

im Stillen (im Inneren) denken

w głębi duszy

im Stillen hofft er, dass sie zurückkommt

w głębi duszy [on] ma nadzieję, że ona wróci

sti̱e̱hlt [ʃtiːlt] CZ. cz. przech., cz. zwr.

stiehlt 3. pers präs von stehlen

Zobacz też stehlen

I . ste̱hlen <stiehlt, stahl, gestohlen> [ˈʃteːlən] CZ. cz. przech.

[jdm] etw stehlen

kraść [f. dk. u‑] coś [komuś]

du sollst nicht stehlen (Bibel)

nie kradnij

du stiehlst mir die Zeit fig

zabierasz mi czas

zwroty:

er kann mir gestohlen bleiben! pot.

nie chcę mieć z nim nic wspólnego

II . ste̱hlen <stiehlt, stahl, gestohlen> [ˈʃteːlən] CZ. cz. zwr.

1. stehlen (sich heimlich entfernen):

sich aus dem Haus stehlen

wyjść ukradkiem [lub cichaczem] z domu

sich nach Hause stehlen

ulotnić się do domu fig

ein Lächeln hat sich auf ihr Gesicht gestohlen fig

uśmiech r.m. wkradł się na jej twarz fig podn.

2. stehlen (sich drücken vor):

stehlen

wymigiwać [f. dk. wymigać] się od

schịlt [ʃɪlt] CZ. cz. przech., cz. nieprzech.

schilt 3. pers präs von schelten

Zobacz też schelten

I . schẹlten <schilt, schalt, gescholten> [ˈʃɛltən] CZ. cz. przech. podn.

1. schelten (ausschimpfen):

jdn [wegen etw] schelten

łajać [f. dk. z‑] kogoś [z powodu czegoś] alt

2. schelten (bezeichnen):

schelten

zwymyślać pot.

jdn einen Faulpelz schelten

wymyślać [f. dk. na‑] komuś od leni pot.

sie schalt ihn einen Narren

[ona] nawymyślała mu od błaznów [lub głupców] pot.

II . schẹlten <schilt, schalt, gescholten> [ˈʃɛltən] CZ. cz. nieprzech. podn.

mit jdm schelten

dawać [f. dk. dać] komuś [ostrą] reprymendę podn.

mit jdm schelten

besztać [f. dk. z‑ ][lub rugać] kogoś pot.

stịcht [ʃtɪçt] CZ. cz. nieprzech., cz. przech., cz. zwr., bezosob.

sticht 3. pers präs von stechen

Zobacz też stechen

I . stẹchen <sticht, stach, gestochen> [ˈʃtɛçən] CZ. cz. nieprzech.

1. stechen:

stechen (mit einem Stechrüssel verletzen) (Insekt, Kaktus)

kłuć [f. dk. u‑]

der scharfe Gestank sticht in der Nase fig

ostry fetor r.m. kłuje w nos fig

etw sticht ins Auge

coś rzuca się w oczy

2. stechen (hineinstechen):

mit einer Nadel in etw B. stechen

nakłuwać [f. dk. nakłuć] coś igłą

mit einem Messer nach jdm stechen

żgnąć [lub dźgnąć pot. ] kogoś nożem

3. stechen:

stechen (brennen) (Sonne)

palić

stechen (brennen) (Sonne)

prażyć

4. stechen SPIEL (an sich bringen):

[mit etw] stechen

przebić [czymś]

5. stechen (übergehen):

die Farbe sticht ins Rötliche

kolor r.m. wpada w czerwony

II . stẹchen <sticht, stach, gestochen> [ˈʃtɛçən] CZ. cz. przech.

1. stechen:

stechen (verletzen) (Insekt, Dornen)

kłuć [f. dk. u‑]

stechen (verletzen) (Insekt, Dornen)

żądlić [f. dk. u‑]

die Wespe hat mich in den Finger gestochen

osa r.ż. użądliła mnie w palec

2. stechen (hineinstechen):

eine Gabel in etw B. stechen

wbić w coś widelec

Löcher in etw stechen

zrobić w czymś dziurki

3. stechen SPIEL:

die Zehn mit dem As stechen

przebić dziesiątkę asem

4. stechen (gravieren):

etw [in etw B.] stechen

grawerować [f. dk. wy‑] coś [na czymś]

wie gestochen schreiben

kaligrafować [f. dk. wy‑]

ihre Handschrift ist wie gestochen

jej podpis r.m. jest jak wykaligrafowany

5. stechen (ausstechen):

stechen Torf

kopać

Spargel stechen

wycinać szparagi

6. stechen (schmerzen):

es sticht mich im Rücken

kłuje mnie w plecach

III . stẹchen <sticht, stach, gestochen> [ˈʃtɛçən] CZ. cz. zwr.

ich habe mich an den Dornen gestochen

pokłułem się kolcami

ich habe mich in den Finger gestochen

ukłułem się w palec

IV . stẹchen <sticht, stach, gestochen> [ˈʃtɛçən] CZ. bezosob.

es sticht mich in der Seite

kłuje mnie w boku

stịrbt [ʃtɪrpt] CZ. cz. nieprzech.

stirbt 3. pers präs von sterben

Zobacz też sterben

stẹrben <stirbt, starb, gestorben> [ˈʃtɛrbən] CZ. cz. nieprzech.

1. sterben (sein Leben enden):

[an Krebs C.] sterben

umierać [f. dk. umrzeć] [na raka]

er ist an Typhus gestorben

[on] umarł na tyfus

er starb als Christ

umarł jako chrześcijanin r.m.

sie liegt im Sterben

ona umiera [lub geh: kona]

daran wirst du schon nicht sterben pot.

to cię nie zabije

gestorben sein pot. (nicht zustande gekommen sein) (Abkommen)

nie dojść do skutku

gestorben sein (Pläne)

spełznąć na niczym

das Projekt ist gestorben pot.

projekt r.m. spełznął na niczym

er/sie ist für mich gestorben! pot.

on/ona dla mnie nie istnieje!

2. sterben pot. (vergehen):

ich bin vor Angst fast gestorben

o mało nie umarłem ze strachu pot.

sti̱e̱g [ʃtiːk] CZ. cz. nieprzech., cz. przech.

stieg cz. prz. von steigen

Zobacz też steigen

I . ste̱i̱gen <steigt, stieg, gestiegen> [ˈʃtaɪgən] CZ. cz. nieprzech. +sein

1. steigen (klettern):

auf eine Leiter steigen

wchodzić [f. dk. wejść] na drabinę

auf einen Berg steigen

wspinać [f. dk. wspiąć] się na górę

2. steigen (aufsitzen):

aufs Fahrrad steigen

wsiadać [f. dk. wsiąść] na rower

aufs Pferd steigen

dosiadać [f. dk. dosiąść] konia

(absitzen) vom Fahrrad steigen

zsiadać [f. dk. zsiąść] z roweru

3. steigen (einsteigen):

in den Zug steigen

wsiadać [f. dk. wsiąść] do pociągu

(aussteigen) aus dem Auto steigen

wysiadać [f. dk. wysiąść] z samochodu

sie stiegen aus dem Zug

wysiedli z pociągu

4. steigen:

steigen (sich in die Luft erheben) (Nebel, Ballon)

wznosić [f. dk. wznieść] się

er lässt seinen Drachen steigen

on puszcza latawca

5. steigen pot. (sich begeben):

aus der Wanne steigen

wychodzić [f. dk. wyjść] z wanny

aus dem Bett steigen

wyjść z łóżka

mit jdm ins Bett steigen pot.

pójść z kimś do łóżka

6. steigen:

steigen (sich erhöhen) (Aktie)

rosnąć

[um drei Prozent] steigen

wzrastać [f. dk. wzrosnąć] [o trzy procent]

etw steigt im Preis/Wert

coś zyskuje na cenie/wartości

7. steigen fig:

steigen (ansteigen) (Fieber)

rosnąć

steigen (anwachsen) (Spannung)

narastać [f. dk. narosnąć]

die Stimmung steigt

napięcie r.n. potęguje się

dadurch ist er in meiner Achtung gestiegen

przez to zyskał w moich oczach

die Tränen stiegen ihr in die Augen

łzy r.ż. l.mn. napłynęły jej do oczu

der Wein/der Erfolg ist ihr zu Kopf gestiegen

wino r.n. /sukces r.m. uderzyło/uderzył jej do głowy

8. steigen pot. (stattfinden):

die Party steigt [bei ihr]

impreza r.ż. jest [u niej] pot.

II . ste̱i̱gen <steigt, stieg, gestiegen> [ˈʃtaɪgən] CZ. cz. przech. +sein (hinaufgehen)

die Treppen steigen

wchodzić [f. dk. wejść] po schodach

I . sti̱e̱r [ʃtiːɐ̯] PRZYM.

stier Augen:

stier

tępy

mit stierem Blick vor sich hinstarren

tępym wzrokiem wpatrywać się przed siebie

II . sti̱e̱r [ʃtiːɐ̯] PRZYSŁ.

stier blicken:

stier

tępo

sti̱e̱ß [ʃtiːs] CZ. cz. przech., cz. nieprzech., cz. zwr.

stieß cz. prz. von stoßen

Zobacz też stoßen

I . sto̱ßen <stößt, stieß, gestoßen> [ˈʃtoːsən] CZ. cz. przech.

1. stoßen:

stoßen (schubsen)

[po]pchnąć

stoßen (schubsen)

szturchnąć

stoßen (mit dem Fuß)

kopać [f. dk. kopnąć]

er wurde zur Seite gestoßen

został odepchnięty na bok

sich C. den Kopf an der Wand stoßen

uderzyć się głową o ścianę

jdn vor den Kopf stoßen pot.

urazić kogoś

2. stoßen (stechen):

stoßen

zadać cios

er hat ihm ein Messer in den Arm gestoßen

wbił mu nóż w ramię

ein Loch in etw stoßen

przedziurawiać [f. dk. przedziurawić] coś

3. stoßen (werfen):

stoßen Kugel

pchać [f. dk. pchnąć]

stoßen Stein

rzucać [f. dk. rzucić]

4. stoßen (zerkleinern):

stoßen

zmielić

stoßen

rozgniatać [f. dk. rozgnieść]

stoßen

rozkruszać [f. dk. rozkruszyć]

5. stoßen CH (schieben):

stoßen

popychać

stoßen

pchać [f. dk. pchnąć]

II . sto̱ßen <stößt, stieß, gestoßen> [ˈʃtoːsən] CZ. cz. nieprzech.

1. stoßen +sein (berühren):

gegen jdn/etw stoßen

zderzyć się z kimś/czymś

sie stieß an [o. gegen] die Scheibe

uderzyła się o szybę

mit dem Kopf gegen die Wand stoßen

uderzyć głową o ścianę

2. stoßen +haben (einen Stoß geben):

mit dem Fuß gegen die Tür stoßen

kopnąć nogą w drzwi

sie stieß mit dem Messer nach ihm

pchnęła go nożem

der Stier stieß mit den Hörnern nach ihm

byk r.m. wziął go na rogi

3. stoßen +sein (grenzen):

an etw B. stoßen

przylegać do czegoś

an etw B. stoßen

stykać się z czymś

4. stoßen +sein (finden):

auf jdn/etw stoßen

natknąć się na kogoś/coś

auf Erdöl stoßen

natrafić na ropę naftową

5. stoßen +sein (sich anschließen):

zu jdm stoßen

przyłączać [f. dk. przyłączyć] się do kogoś

6. stoßen +sein (konfrontiert werden mit):

auf Ablehnung B. stoßen

spotkać się z odmową

auf Widerstand stoßen

napotykać [f. dk. napotkać] na opór

7. stoßen +haben CH (schieben, drücken):

stoßen

przesuwać [f. dk. przesunąć] się

III . sto̱ßen <stößt, stieß, gestoßen> [ˈʃtoːsən] CZ. cz. zwr.

1. stoßen (sich verletzen):

sich an etw C. stoßen

uderzyć się w [lub o] coś

ich habe mich an dem Schrank gestoßen

uderzyłem się o szafę

ich habe mich am Kopf gestoßen

uderzyłem się w głowę

2. stoßen (Anstoß nehmen):

sich an etw C. stoßen

gorszyć [f. dk. z‑] się czymś

Stịft¹ <‑[e]s, ‑e> [ʃtɪft] RZ. r.m.

1. Stift:

Stift (Schreibgerät)

pisak r.m.

Stift (Bleistift)

ołówek r.m.

Stift (Buntstift)

kredka r.ż.

2. Stift:

Stift (Stahlstift)

trzpień r.m.

Stift (Holzstift)

kołek r.m.

Stift (Nagel)

ćwiek r.m.

3. Stift pot. (Lehrling):

Stift

terminator r.m. alt

Stịnt <‑[e]s, ‑e> [ʃtɪnt] RZ. r.m. ZOOL.

Stint

stynka r.ż.

Stilẹtt <‑s, ‑e> [ʃti​ˈlɛt] RZ. r.n.

Stilett

sztylet r.m.

I . stịllen [ˈʃtɪlən] CZ. cz. przech.

1. stillen (Muttermilch trinken lassen):

stillen Baby

karmić [f. dk. na‑] piersią

2. stillen (befriedigen):

stillen Durst

gasić [f. dk. u‑]

stillen Hunger, Verlangen, Neugier

zaspokoić

3. stillen (zum Stillstand bringen):

stillen Blutung

tamować [f. dk. za‑]

stillen Schmerzen, Tränen

koić [f. dk. u‑]

II . stịllen [ˈʃtɪlən] CZ. cz. nieprzech. (Mutter)

stillen

karmić piersią

I . sti̱llos [ˈʃtiːlloːs] PRZYM.

stillos Einrichtung, Architektur:

stillos

bezstylowy

II . sti̱llos [ˈʃtiːlloːs] PRZYSŁ.

stillos gestalten:

stillos

bez stylu

Stịlle <‑, bez l.mn. > [ˈʃtɪlə] RZ. r.ż.

1. Stille (Schweigen):

Stille

cisza r.ż.

2. Stille (Unbewegtheit):

Stille

spokój r.m.

zwroty:

in aller Stille (im engsten Kreis)

bez rozgłosu

in aller Stille (im engsten Kreis)

po cichu