Tłumaczenia dla hasła „syringes“ w niemiecko » polski słowniku

I . sprịngen <springt, sprang, gesprungen> [ˈʃprɪŋən] CZ. cz. nieprzech. +sein

1. springen:

springen (hüpfen)

skakać [f. dk. skoczyć]

springen (Kind)

podskakiwać [f. dk. podskoczyć]

in die Höhe springen

podskoczyć do góry

ins Auge [o. in die Augen] springen

rzucać [f. dk. rzucić] się w oczy fig

2. springen (sich mit Sprüngen bewegen):

über ein Hindernis springen

przeskakiwać [f. dk. przeskoczyć] przez przeszkodę

über ein Hindernis springen

skakać [f. dk. skoczyć] przez przeszkodę

zur Seite springen

odskakiwać [f. dk. odskoczyć] na bok

ins Boot/Wasser springen

wskakiwać [f. dk. wskoczyć] do łodzi/wody

auf den Tisch springen

wskakiwać [f. dk. wskoczyć] na stół

aus dem Fenster springen

wyskakiwać [f. dk. wyskoczyć] z okna

vom Dach springen

zeskakiwać [f. dk. zeskoczyć] z dachu

über Bord springen

skakać [f. dk. skoczyć] za burtę

vorwärts/rückwärts springen INF.

przeskoczyć do przodu/tyłu

von einem Thema zum anderen springen fig

przeskakiwać z jednego tematu na drugi fig

3. springen fig (Anordnungen schnell ausführen):

springen

rzucać [f. dk. rzucić] się pot.

springen

skakać pot.

er braucht kaum was zu sagen, schon springt sie

on nie musi w ogóle nic mówić, a ona już się zrywa

4. springen CH, poł. niem. (eilen):

zum Bäcker springen

skoczyć do piekarza pot.

bitte, spring mal eben zum Supermarkt!

proszę, skocz no do supermarketu! pot.

5. springen:

springen (zerspringen) (Vase)

pękąć [f. dk. pęknąć]

in Stücke springen

popękać na kawałki

6. springen (vorrücken):

auf etw B. springen (Zeiger)

przeskakiwać [f. dk. przeskoczyć] na coś

die Ampel springt auf Grün

światła l.mn. zmieniły się na zielone pot.

aus den Gleisen springen

wykoleić się

der springende Punkt pot.

sedno r.n. sprawy

II . sprịngen <springt, sprang, gesprungen> [ˈʃprɪŋən] CZ. cz. przech. +haben o sein

springen SPORT:

springen vier Meter

skakać [f. dk. skoczyć]

einen Salto springen

robić [f. dk. z‑] salto

zwroty:

etw [für jdn] springen lassen pot.

stawiać [f. dk. postawić] coś [komuś] pot.

für jdn eine Runde Bier springen lassen pot.

fundować [f. dk. za‑] komuś kolejkę piwa pot.

stringẹnt [ʃtrɪŋ​ˈgɛnt, strɪŋ​ˈgɛnt] PRZYM. podn.

stringent

logiczny

stringent

przekonujący

stringent

sensowny

ạb|ringen CZ. cz. przech. irr

abringen Versprechen, Zugeständnis:

abringen

wymuszać [f. dk. wymusić]

sich C. ein Lächeln abringen

zmuszać [f. dk. zmusić] się do uśmiechu

dem Meer Land abringen

wydzierać [f. dk. wydrzeć] morzu ląd

sie versucht, dem Chaos einen Sinn abzuringen

ona próbuje odnaleźć w tym chaosie jakiś sens

berịngen* CZ. cz. przech.

beringen

obrączkować [f. dk. za‑]

Sprịnger¹ <‑s, ‑> RZ. r.m. ZOOL.

Springer (a. beim Schach)

skoczek r.m.

errịngen* CZ. cz. przech. irr

1. erringen (erkämpfen):

erringen Erfolg, Sieg

osiągać [f. dk. osiągnąć]

2. erringen (erlangen):

erringen Vertrauen

zdobywać [f. dk. zdobyć]

umrịngen* CZ. cz. przech.

umringen

otaczać [f. dk. otoczyć]

umringen

obstępować [f. dk. obstąpić]

ạb|springen CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. abspringen SPORT (beim Weitsprung):

abspringen

odbijać [f. dk. odbić] się

er ist mit dem rechten Bein abgesprungen

odbił się prawą nogą

er ist mit dem rechten Bein abgesprungen (beim Skispringen, Hochsprung)

wybijać [f. dk. wybić] się

er ist mit dem rechten Bein abgesprungen (herunterspringen)

zeskakiwać [f. dk. zeskoczyć]

der Reiter ist vom Pferd abgesprungen

jeździec r.m. zeskoczył z konia

2. abspringen (sich lösen):

[von etw] abspringen (Farbe, Lack)

odpryskiwać [f. dk. odprysnąć] [od czegoś]

[von etw] abspringen (Fahrradkette)

spadać [f. dk. spaść]

3. abspringen pot.:

abspringen (sich zurückziehen) (Teilnehmer, Vertragspartner)

wycofać się

abspringen (Parteimitglied)

rezygnować [f. dk. z‑]

er ist von seinen Plänen abgesprungen

odpuścił sobie swój plan pot.

I . ạn|springen CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. anspringen (in Gang kommen):

[schwer] anspringen (Fahrzeug, Motor)

[ciężko] zapalać

2. anspringen pot. (reagieren):

auf etw B. anspringen

przystawać [f. dk. przystać] na coś

sie sprang auf den Vorschlag an

[ona] przystała na propozycję

II . ạn|springen CZ. cz. przech. irr (anfallen)

jdn anspringen (Raubtier)

naskakiwać [f. dk. naskoczyć] na kogoś

jdn anspringen (Hund)

skakać [f. dk. skoczyć] na kogoś

ạb|bringen CZ. cz. przech. irr

jdn vom Weg abbringen

sprowadzać [f. dk. sprowadzić] kogoś z drogi

jdn vom Thema abbringen

odciągać [f. dk. odciągnąć] kogoś od tematu

jdn davon abbringen etw zu tun

odwodzić [f. dk. odwieść] kogoś od [z]robienia czegoś

sich von seiner Meinung nicht abbringen lassen

nie dać się odwieść od swojego zdania

entrịngen* CZ. cz. przech. irr podn.

jdm etw entringen

wyrwać [lub wydrzeć] coś komuś

erbrịngen* [ɛɐ̯​ˈbrɪŋən] CZ. cz. przech. irr

1. erbringen (aufbringen):

erbringen Summe, Ratenzahlung

uregulować

erbringen Kaution

wpłacać [f. dk. wpłacić]

erbringen Leistung

dokonywać [f. dk. dokonać]

einen Betrag erbringen

uregulować kwotę

2. erbringen (einbringen, ergeben):

erbringen Gewinn, Kenntnisse, Ergebnisse

przynosić [f. dk. przynieść]

3. erbringen:

erbringen (liefern) (Nachforschungen)

wykazywać [f. dk. wykazać]

4. erbringen PR.:

erbringen Beweis, Alibi

przedstawiać [f. dk. przedstawić]

5. erbringen (als Funktionsverbgefüge):

den Nachweis für etw erbringen

dowodzić [f. dk. dowieść] czegoś

Thü̱ringer(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> RZ. r.m.(r.ż.)

Thüringer(in)

mieszkaniec(-nka) r.m.(r.ż.) Turyngii

I . ụm|bringen CZ. cz. przech. irr

1. umbringen (töten):

umbringen

zabijać [f. dk. zabić]

jdn mit einem Messer umbringen

zabić kogoś nożem

2. umbringen fig:

diese Hitze bringt einen noch um!

upał r.m. daje się we znaki!

diese Arbeit bringt mich noch um pot.

ta robota r.ż. kiedyś mnie wykończy pot.

II . ụm|bringen CZ. cz. zwr. irr

1. umbringen (Selbstmord begehen):

umbringen

popełniać samobójstwo

umbringen

zabić się

2. umbringen pot. (es übertreiben):

sich [fast] umbringen vor Freundlichkeit

przesadzać [f. dk. przesadzić] z uprzejmością

er bringt sich um vor Hilfsbereitschaft

[on] jest przesadnie uczynny

zu̱|bringen CZ. cz. przech. irr

1. zubringen (verbringen):

eine Nacht im Freien zubringen

spędzić noc pod gołym niebem

2. zubringen pot. → zubekommen

Zobacz też zubekommen

zu̱|bekommen* CZ. cz. przech. irr pot.

zubekommen Koffer, Tür

zamykać [f. dk. zamknąć] [z trudem]

zubekommen Kleidung

zapinać [f. dk. zapiąć] [z trudem]

ạn|bringen CZ. cz. przech. irr

1. anbringen pot. (herbringen):

anbringen

przynosić [f. dk. przynieść]

2. anbringen (befestigen, montieren):

etw [an etw C.] anbringen

przymocowywać [f. dk. przymocować] coś [do czegoś]

ein Regal an der Wand anbringen

wieszać [f. dk. powiesić] półkę na ścianie

3. anbringen (installieren):

anbringen Telefon

podłączać [f. dk. podłączyć]

4. anbringen (vorbringen):

etw [als Argument] anbringen

przytaczać [f. dk. przytoczyć] coś [jako argument]

etw [als Argument] anbringen Gründe

przedstawiać [f. dk. przedstawić]

etw [als Argument] anbringen Beschwerde

składać [f. dk. złożyć]

etw [als Argument] anbringen Änderungen

wprowadzać [f. dk. wprowadzić]

5. anbringen (äußern):

anbringen Bemerkung

wyrażać [f. dk. wyrazić]

gerịngelt PRZYM.

geringelt Schlange

zwinięty

geringelt Socken

w paski

geringelt Schwänzchen

zawinięty

Thü̱ringen <‑s, bez l.mn. > [ˈtyːrɪŋən] RZ. r.n.

Thüringen

Turyngia r.ż.

Zu̱bringer <‑s, ‑> RZ. r.m. MOT.

1. Zubringer (Straße):

Zubringer

dojazd r.m.

Zubringer

droga r.ż. dojazdowa

2. Zubringer (Zubringerbus):

Zubringer

autobus r.m. (dowożący ludzi do miejsca, z którego dalsza podróż odbywa się innym środkiem lokomocji)

an|dringen CZ.

Hasło od użytkownika

andringen gegen jdn cz. nieprzech. podn.

nacierać na kogoś

andringen gegen jdn cz. nieprzech. podn.

napierać na kogoś

das feindliche Heer dringt gegen die Stadt an przykł.

wroga armia natarła na miasto