Tłumaczenia dla hasła „wchodź“ w niemiecko » polski słowniku

scho̱b [ʃoːp] CZ. cz. przech., cz. nieprzech., cz. zwr.

schob cz. prz. von schieben

Zobacz też schieben

I . schi̱e̱ben <schiebt, schob, geschoben> [ˈʃiːbən] CZ. cz. przech.

1. schieben (bewegen):

schieben Schrank

przesuwać [f. dk. przesunąć]

schieben Fahrrad

prowadzić

schieben Kinderwagen, Auto

pchać [f. dk. popchnąć]

sie schob ihn ins Zimmer

[ona] wepchnęła go do pokoju

den Riegel vor das Tor schieben

zasuwać [f. dk. zasunąć] rygiel w bramie

etw zur Seite schieben

odsuwać [f. dk. odsunąć] coś na bok

jdn aufs Abstellgleis schieben

odstawiać [f. dk. odstawić] kogoś na boczny tor

etw auf die lange Bank schieben

zwlekać z czymś

etw auf die lange Bank schieben

odkładać [f. dk. odłożyć] coś na później

eine ruhige Kugel schieben

nie wysilać się

2. schieben (stecken):

sich C. etw in den Mund schieben

wkładać [f. dk. włożyć] sobie coś do ust

ineinander schieben

wsuwać [f. dk. wsunąć] jedno w drugie

etw in den Ofen schieben

wsadzać [f. dk. wsadzić] coś do pieca

3. schieben (zuweisen):

etw auf jdn/etw schieben

spychać [f. dk. zepchnąć] coś na kogoś/coś fig

die Schuld auf jdn schieben

zrzucić winę na kogoś

4. schieben (abweisen):

etw von sich C. schieben a. fig pot.

odsuwać [f. dk. odsunąć] coś od siebie fig

er schob den Teller von sich

odsunął talerz od siebie

er schob alle Verantwortung von sich fig

zrzucił z siebie całą odpowiedzialność r.ż.

etw vor sich C. her schieben fig

odkładać coś na później

jdm etw [o. die Schuld] [an etw] in die Schuhe schieben

obarczać [f. dk. obarczyć] kogoś winą [za coś]

5. schieben pot. (ableisten):

schieben Wache

trzymać

schieben Dienst

odbywać [f. dk. odbyć]

6. schieben pot. (handeln):

Devisen schieben

sprzedawać [f. dk. sprzedać] nielegalnie waluty

7. schieben (spielen):

Kegel schieben

grać [f. dk. za‑] w kręgle

II . schi̱e̱ben <schiebt, schob, geschoben> [ˈʃiːbən] CZ. cz. nieprzech. pot.

schieben

spekulować

mit Drogen schieben

handlować narkotykami

III . schi̱e̱ben <schiebt, schob, geschoben> [ˈʃiːbən] CZ. cz. zwr.

1. schieben (sich drängen):

sich durch die Tür schieben

przepychać [f. dk. przepchnąć] się przez drzwi

sich in den Vordergrund schieben fig

wysuwać [f. dk. wysunąć] się na pierwszy plan

2. schieben (gleiten):

sich vor die Sonne schieben (Wolke)

przesłaniać [f. dk. przesłonić] słońce

eine Kaltfront schiebt sich über Europa

chłodny front r.m. [atmosferyczny] przesuwa się nad Europą

der Umzug schiebt sich langsam/mühsam durch die Straßen

pochód r.m. przesuwa się powoli/z trudem ulicami

ihr Rock hat sich in die Höhe geschoben

spódnica r.ż. podsunęła się jej do góry

I . scho̱n [ʃoːn] PRZYSŁ. (bereits)

schon

już

schon jetzt/immer

już teraz/zawsze

schon wieder?

znowu?

musst du schon gehen?

musisz już iść?

schon oft

już wielokrotnie [lub wiele razy]

und schon war er weg

i już go nie było

schon gestern

już wczoraj

schon bald darauf

już niebawem [lub zaraz po tym]

das war schon immer so

tak było zawsze

ich komme ja schon!

idę już!

nun mach schon! pot. (beeil dich)

no pośpiesz się!

II . scho̱n [ʃoːn] PART.

1. schon (irgendwann):

er wird es schon noch lernen

[on] jeszcze się tego nauczy

du wirst schon sehen

jeszcze zobaczysz

2. schon (allein):

schon deshalb

już choćby dlatego

schon der Gedanke daran macht mich nervös

już sama myśl r.ż. o tym mnie drażni

wenn ich das schon sehe!

chcę to zobaczyć! iron.

3. schon (durchaus):

schon

jak najbardziej

das kann schon vorkommen

to się przecież może zdarzyć

das ist schon möglich

to jest jak najbardziej możliwe

das stimmt schon, aber ...

to się wprawdzie zgadza, ale...

ich bin schon froh, dass ...

jestem bardzo szczęśliwy, że...

4. schon (denn):

was macht das schon?

jakież to ma znaczenie?

was heißt das schon?

a cóż to znaczy?

na, wenn schon!

i co z tego! pot.

5. schon pot. (wirklich):

man hat’s schon nicht leicht im Leben

w życiu nie jest łatwo

6. schon (irgendwie):

es geht schon

jakoś to będzie

es wird schon klappen

to się [jakoś] uda

7. schon pot. (endlich):

sag schon!

no, powiedz[że] wreszcie! pot.

8. schon (doch, ja):

ich denke schon

przecież myślę

sie ist nicht zufrieden, aber ich schon

ona jest niezadowolona, ale ja tak

Lust habe ich schon, nur ...

ochotę mam, tylko...

scho̱r [ʃoːɐ̯] CZ. cz. przech.

schor cz. prz. von scheren

Zobacz też scheren , scheren

I . sche̱ren² <schert, scherte, geschert> [ˈʃeːrən] CZ. cz. przech.

was schert mich das?

co mnie to obchodzi?

II . sche̱ren² <schert, scherte, geschert> [ˈʃeːrən] CZ. cz. zwr. pot.

1. scheren (sich kümmern):

sich nicht um jdn/etw scheren

nie troszczyć [f. dk. za‑] się o kogoś/coś

sie scherte sich nicht darum, was er sagte

nie obchodziło ją to, co [on] powiedział

scher dich nicht um Dinge, die dich nichts angehen

nie przejmuj się sprawami, które ciebie nie dotyczą

sich keinen Pfifferling um etwas scheren

nie interesować się czymś w najmniejszym stopniu

2. scheren (fortgehen):

scher dich endlich ins Bett

idź [lub pakuj się pot. ] wreszcie do łóżka

scher dich zum Teufel!

wynoś się do diabła! pot.

scher dich zum Teufel!

idź w diabły [lub do diabła] ! pot.

sche̱ren¹ <schert, schor, geschoren> [ˈʃeːrən] CZ. cz. przech.

1. scheren (durch Schneiden kürzen):

scheren Tier, Pudel, Hecke

strzyc [f. dk. o‑ lub przy‑]

scheren Rasen

kosić [f. dk. s‑]

scheren Tuch, Teppich

przycinać [f. dk. przyciąć]

alles über einen Kamm scheren

traktować wszystko jednakowo

alles über einen Kamm scheren

mierzyć wszystko jedną miarą

2. scheren (abschneiden):

sich C. den Bart scheren

przystrzyc sobie brodę

kurz geschorenes Haar

krótko ostrzyżone włosy r.m. l.mn.

schọssNP [ʃɔs] CZ. cz. nieprzech., cz. przech., schọßst. pis. CZ. cz. nieprzech., cz. przech.

schoss cz. prz. von → schießen

Zobacz też schießen

I . schi̱e̱ßen <schießt, schoss, geschossen> [ˈʃiːsən] CZ. cz. nieprzech.

1. schießen +haben (feuern):

[auf jdn] schießen

strzelać [f. dk. strzelić] [do kogoś]

man hat auf mich geschossen

strzelano do mnie

mit dem Gewehr schießen

wypalić z broni

ausgehen wie das Hornberger Schießen

skończyć się bez rezultatu

mit Kanonen nach [o. auf] Spatzen schießen

strzelać z armat[y] do wróbli

wie aus der Pistole geschossen

jak strzała r.ż.

wie aus der Pistole geschossen

błyskawicznie

2. schießen +haben SPORT (den Schießsport betreiben):

schießen

uprawiać strzelectwo

auf das Tor/an die Latte/ins Netz schießen

strzelić do bramki/w poprzeczkę/w siatkę

3. schießen +sein:

schießen (sprießen) (Pflanze)

wystrzelić fig

schießen (sprießen) (Pflanze)

wyrastać [f. dk. wyrosnąć]

schießen (sehr schnell wachsen) (Saat)

strzelać [f. dk. strzelić] w górę

der Salat schießt

sałata r.ż. rośnie

neue Häuser schießen aus dem Boden fig

nowe domy r.m. l.mn. wyrastają jak grzyby po deszczu fig

wie Pilze aus dem Boden [o. aus der Erde] schießen

wyrastać [lub rosnąć] jak grzyby r.m. l.mn. po deszczu

4. schießen +sein (sich schnell bewegen):

um die Ecke schießen

wyskoczyć zza rogu

sie schoss herein

[ona] wskoczyła do środka pot.

eine Idee schoss ihr durch den Kopf fig

pewien pomysł r.m. strzelił jej do głowy pot.

das ist zum Schießen! pot.

można pęknąć ze śmiechu! pot.

das ist zum Schießen! pot.

to jest przezabawne [lub przekomiczne] !

5. schießen +sein a. fig (spritzen):

nach oben schießen (Wasser, Öl)

[wy]tryskać [f. dk. [wy]trysnąć] do góry

das Wasser schießt ins Tal

woda r.ż. wpada do doliny

in den Kopf schießen (Blut)

uderzać [f. dk. uderzyć] do głowy fig

die Röte schoss ihm ins Gesicht

oblał się czerwienią fig

die Röte schoss ihm ins Gesicht

poczerwieniał

6. schießen +sein (sich sehr rasch bewegen):

in die Höhe schießen

zrywać [f. dk. zerwać] się z miejsca

in die Höhe schießen

podskoczyć

II . schi̱e̱ßen <schießt, schoss, geschossen> [ˈʃiːsən] CZ. cz. przech.

1. schießen (töten):

schießen Wild

ustrzelić

schießen Wild

ubijać [f. dk. ubić]

einen Bock schießen pot.

palnąć byka pot.

2. schießen (feuern):

schießen Rakete

odpalać [f. dk. odpalić]

jdm eine schießen pot.

strzelić kogoś w twarz pot.

3. schießen (anschießen):

sie schoss ihn in den Arm

postrzeliła go w ramię

4. schießen (treten):

den Ball auf das Tor schießen

oddać strzał na bramkę

ein Tor schießen

strzelić bramkę

5. schießen fig (fotografieren):

ein Bild schießen

pstrykać [f. dk. pstryknąć] zdjęcie pot.

6. schießen fig (werfen):

Blicke schießen

ciskać [lub rzucać] spojrzenia

Scho̱ß <‑es, Schöße> [ʃoːs, pl: ˈʃøːsə] RZ. r.m.

1. Schoß (Vertiefung beim Sitzen):

sich jdm auf den Schoß [o. auf jds Schoß] setzen

siadać [f. dk. usiąść] komuś na kolanach

jdn auf den Schoß nehmen

brać [f. dk. wziąć] kogoś na kolana

die Hände in den Schoß legen

siedzieć z założonymi rękami fig pot.

das ist ihr nicht in den Schoß gefallen

to jej z nieba nie spadło fig pot.

2. Schoß podn. (Mutterleib):

Schoß

łono r.n. podn.

im Schoß der Familie fig

na łonie rodziny podn.

Schọck <‑[e]s, ‑s> [ʃɔk] RZ. r.m.

Schock

szok r.m.

unter Schock stehen

być w szoku

einen Schock bekommen [o. erleiden]

doznawać [f. dk. doznać] szoku

einen Schock auslösen

wywoływać [f. dk. wywołać] szok

jdm einen Schock versetzen

szokować [f. dk. za‑ lub z‑] kogoś

schọll CZ. cz. nieprzech.

scholl cz. prz. von schallen

Zobacz też schallen

schạllen <schallt, schallte [o. scholl], geschallt> [ˈʃalən] CZ. cz. nieprzech.

1. schallen:

schallen (tönen) (Glocken)

dźwięczeć [f. dk. za‑]

dumpf/laut schallen

brzmieć [f. dk. za‑] głucho/głośno

2. schallen:

schallen (sich ausbreiten) (Stimmen, Rufe, Gelächter)

rozbrzmiewać

schallen (sich ausbreiten) (Stimmen, Rufe, Gelächter)

rozlegać się

Schọpf <‑[e]s, Schöpfe> [ʃɔpf, pl: ˈʃœpfə] RZ. r.m.

1. Schopf (Kopfhaar):

Schopf

czupryna r.ż.

die Gelegenheit beim Schopfe packen

korzystać [f. dk. s‑] z okazji

2. Schopf (in der Vogelkunde):

Schopf

czub r.m.

3. Schopf CH → Schuppen

Zobacz też Schuppen

Schụppen <‑s, ‑> [ˈʃʊpən] RZ. r.m.

1. Schuppen:

Schuppen (einfacher Holzbau)

szopa r.ż.

Schuppen (klein)

szopka r.ż.

2. Schuppen pot. (Lokal):

Schuppen

lokal r.m. pot.

Schuppen

buda r.ż. pot.

Schuppen

knajpa r.ż. pot.

Schọrf <‑[e]s, ‑e> [ʃɔrf] RZ. r.m.

Schorf

strup r.m.

Scho̱te <‑, ‑n> [ˈʃoːtə] RZ. r.ż.

Schote

strąk r.m.

Schọtt <‑[e]s, ‑en> [ʃɔt] RZ. r.n. NAUT.

Schott

gródź r.ż.

Lodz RZ.

Hasło od użytkownika

Theo, wir fahr'n nach Lodz r.n. MUZ. przykł.

Teo, jedziemy do Łodzi r.ż.