W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

niemiecko » polski

niemiecki)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

re̱i̱n: I. przymiotnik i przysłówek II. przysłówek
I̱rin: rzeczownik
drịn: przysłówek
Uri̱n: rzeczownik
rịss: czasownik
Rịnd: rzeczownik
Rịng: rzeczownik
Ra̱i̱n: rzeczownik
Rui̱n: rzeczownik
ri̱e̱b: czasownik
rịtt: czasownik nieprzechodni lub przechodni
ri̱e̱f: czasownik nieprzechodni lub przechodni
ri̱e̱t: czasownik nieprzechodni lub przechodni

Widzisz podobne wyniki: Urin , drin , Irin , rein , riß , riss , riet , rief , ritt , rieb , Ruin , Rain , Ring i Rind

I . re̱i̱n [raɪn] PRZYM.

1. rein (pur):

rein Zufall

czysty

sie ist das reinste Genie

[ona] jest najprawdziwszym geniuszem

sie ist das reinste Genie Zeitverschwendung

zupełny

reine Theorie

czysta teoria r.ż.

rein aus Zufall

zupełnie przypadkiem

die reine Flugzeit beträgt drei Stunden

sam czas r.m. [prze]lotu wynosi trzy godziny

jdm reinen Wein einschenken

powiedzieć komuś szczerą prawdę

das reinste Affentheater

istna szopka r.ż. pot.

2. rein (ausschließlich):

eine reine Wohngegend

okolica r.ż. wyłącznie mieszkalna

eine reine Industriestadt

miasto r.n. całkowicie uprzemysłowione

3. rein (völlig sauber):

rein Luft, Wasser, Klang

czysty

etw rein halten

utrzymywać [f. dk. utrzymać] coś w czystości

ein reines Gewissen haben fig

mieć czyste sumienie fig

etw ins Reine schreiben

przepisywać [f. dk. przepisać] coś na czysto

reinen Tisch machen pot.

stworzyć jasną sytuację

die Luft ist rein pot.

teren r.m. jest czysty pot.

mit sich C. selbst ins Reine kommen

dojść do ładu z samym sobą

etw ins Reine bringen

doprowadzać [f. dk. doprowadzić] coś do ładu

4. rein (nicht benutzt):

rein Hemd, Tischdecke

świeży

5. rein (gesund):

rein Haut

zdrowy

II . re̱i̱n [raɪn] PRZYSŁ.

rein!

proszę [wejść]!

I̱rin <‑, ‑nen> [ˈiːrɪn] RZ. r.ż.

Irin → Ire

Zobacz też Ire

I̱re (I̱rin) <‑n, ‑n; ‑, ‑nen> [ˈiːrə] RZ. r.m. (r.ż.)

Ire (I̱rin)

Irlandczyk(-dka) r.m. (r.ż.)

drịn [drɪn] PRZYSŁ. pot.

1. drin (verstärkend):

in der Vase ist noch Wasser drin

w wazonie jest jeszcze woda r.ż.

ist in der Flasche noch was drin?

zostało coś jeszcze w butelce?

2. drin (möglich):

drin sein

wchodzić w rachubę

das ist nicht drin

to nie przejdzie pot.

es ist noch alles drin

wszystko jest jeszcze możliwe

nach vier Jahren müsste eine Gehaltserhöhung drin sein, oder?

po czterech latach przydałaby się jakaś podwyżka r.ż. , czyż nie? pot.

Zobacz też darin

darịn [daˈrɪn, hinweisend: ˈdaːrɪn] PRZYSŁ.

1. darin (in dem/der):

darin

w tym

2. darin (in dieser Hinsicht):

sie stimmen darin überein, dass ...

[oni] są zgodni co do tego, że...

darin irrst du dich!

w tym się mylisz!

darin ist er ganz groß

w tym jest bardzo dobry

Uri̱n <‑s, ‑e> [uˈriːn] RZ. r.m.

Urin

mocz r.m.

rịssNP [rɪs] CZ. cz. nieprzech., cz. przech., cz. zwr., rịßst. pis. CZ. cz. nieprzech., cz. przech., cz. zwr.

riss cz. prz. von → reißen

Zobacz też reißen

I . re̱i̱ßen <reißt, riss, gerissen> [ˈraɪsən] CZ. cz. nieprzech. +sein

1. reißen:

reißen (einreißen) (Papier, Stoff)

drzeć [f. dk. po‑] się

2. reißen:

reißen (zerreißen) (Faden)

rwać [f. dk. ze‑] się

wenn alle Stricke reißen pot.

w najgorszym razie

wenn alle Stricke reißen pot.

gdy wszystko zawiedzie

II . re̱i̱ßen <reißt, riss, gerissen> [ˈraɪsən] CZ. cz. przech.

1. reißen (zerreißen):

reißen Stoff, Karton

rozrywać [f. dk. rozerwać]

er riss den Brief in Stücke

podarł list na kawałki

etw in Fetzen reißen

porwać coś w [lub na] strzępy

die Familie wurde auseinander gerissen

rodzinę rozdzielono

2. reißen (wegreißen):

jdm etw aus den Händen reißen

wyrywać [f. dk. wyrwać] komuś coś z rąk

ihr wurde die Tasche aus der Hand gerissen

wyrwano jej torebkę z ręki

aus dem Zusammenhang gerissen fig

wyrwany z kontekstu fig

jdn aus seinen Gedanken reißen fig

wyrwać kogoś z zamyślenia fig

er wurde aus dem Schlaf gerissen fig

wyrwano go ze snu fig

3. reißen (umstoßen, schieben):

jdn zu Boden reißen

powalać [f. dk. powalić] kogoś na ziemię

jdn [mit sich] in den Abgrund reißen

pociągnąć kogoś [za sobą] w przepaść

jdn ins Verderben reißen fig

doprowadzać [f. dk. doprowadzić] kogoś do zguby

ein Bild von der Wand reißen

zrywać [f. dk. zerwać] obraz ze ściany

er riss den Wagen nach links

gwałtownie skręcił w lewo

hin und her gerissen sein [o. werden]

być rozdartym [pomiędzy dwiema możliwościami]

4. reißen (hineinreißen):

er hat mir ein Loch in die Hose gerissen

zrobił mi dziurę w spodniach

5. reißen (gewaltsam übernehmen):

an sich B. reißen Herrschaft

zagarniać [f. dk. zagarnąć]

die Macht an sich reißen

przywłaszczać [f. dk. przywłaszczyć] sobie władzę

das Gespräch an sich reißen fig

nie dopuszczać [f. dk. dopuścić] rozmówców do głosu

6. reißen SPORT (Leichtathletik):

die Latte reißen

zrzucić poprzeczkę

(Schwerathletik) der Weltrekord im Reißen

rekord r.m. świata w rwaniu

7. reißen (töten):

reißen

rozszarpywać [f. dk. rozszarpać]

die Wölfe haben ein Schaf gerissen

wilki r.m. l.mn. rozszarpały owcę

III . re̱i̱ßen <reißt, riss, gerissen> [ˈraɪsən] CZ. cz. zwr.

1. reißen pot. (sich intensiv bemühen):

sich um jdn reißen

szaleć za kimś pot.

sich um etw reißen

zabijać się o coś fig pot.

sie rissen sich um die Wohnung

wydzierali sobie mieszkanie fig pot.

2. reißen (sich befreien):

reißen

wyrywać [f. dk. wyrwać] się

sie riss sich aus seiner Umarmung

wyrwała się z jego objęć

Rịnd¹ <‑[e]s, ‑er> [rɪnt] RZ. r.n.

1. Rind (Tier):

Rind

bydlę r.n.

Rind

bydło r.n. domowe

2. Rind ZOOL.:

Rind

bydło r.n. bezgarbne

Rịng <‑[e]s, ‑e> [rɪŋ] RZ. r.m.

1. Ring:

Ring (Fingerring)

pierścionek r.m.

Ring (Ehering)

obrączka r.ż.

die Ringe tauschen podn.

wymieniać [f. dk. wymienić] obrączki

die Ringe tauschen podn.

pobierać [f. dk. pobrać] się

2. Ring (Rettungsring):

Ring

koło r.n. ratunkowe

3. Ring (Ringförmiger Gegenstand):

Ring

koło r.n.

ein metallener Ring

metalowa obręcz r.ż.

4. Ring:

Ring (Kreis: von Personen)

krąg r.m.

Ring (Gangsterbande)

gang r.m.

Ring (Gangsterbande)

szajka r.ż. pot.

5. Ring (Wert auf einer Schießscheibe):

Ring

pole r.n. [tarczy]

6. Ring l.mn. (Augenschatten):

Ring

sińce r.m. l.mn. pod oczami

Ringe unter den Augen haben

mieć podgrążone oczy

7. Ring (Ringstraße):

Ring

obwodnica r.ż.

über den Ring fahren

jechać [f. dk. po‑] obwodnicą

8. Ring (Vereinigung: von Händlern, Versicherungen):

Ring

stowarzyszenie r.n.

9. Ring SPORT:

Ring

ring r.m.

Ring frei zur dritten Runde! a. fig

runda trzecia! a. fig

10. Ring l.mn. (Turngerät):

Ring

kółka l.mn.

Ra̱i̱n <‑[e]s, ‑e> [raɪn] RZ. r.m.

1. Rain podn. (Streifen Land):

Rain

miedza r.ż.

2. Rain poł. niem., CH (Abhang):

Rain

stok r.m.

Rain

zbocze r.n.

Rui̱n <‑s, bez l.mn. > [ruˈiːn] RZ. r.m.

Ruin

ruina r.ż.

vor dem Ruin stehen

znajdować się na skraju bankructwa

du wirst noch mein Ruin! pot.

zrujnujesz [lub wykończysz] mnie w końcu! pot.

ri̱e̱b [riːp] CZ. cz. przech., cz. nieprzech., cz. zwr.

rieb cz. prz. von reiben

Zobacz też reiben

I . re̱i̱ben <reibt, rieb, gerieben> [ˈraɪbən] CZ. cz. przech.

1. reiben (über etw hinfahren):

reiben

trzeć

das Besteck blank reiben

polerować [f. dk. wy‑] sztućce

trocken reiben

wycierać [f. dk. wytrzeć] do sucha

sich C. die Augen reiben a. fig

przecierać [f. dk. przetrzeć] oczy a. fig

sich C. die Hände reiben a. fig

zacierać [f. dk. zatrzeć] ręce a. fig

2. reiben (auftragen):

[sich C.] die Salbe in die Haut reiben

wcierać [f. dk. wetrzeć] [sobie] maść w skórę

3. reiben (zerkleinern):

reiben Möhre, Käse

ścierać [f. dk. zetrzeć]

reiben Möhre, Käse

ucierać [f. dk. utrzeć]

4. reiben (verletzen):

sich die Haut wund reiben

o[be]trzeć sobie skórę

5. reiben (entfernen):

einen Fleck aus der Jacke reiben

ścierać [f. dk. zetrzeć] plamę z kurtki

er rieb sich C. den Schlaf aus den Augen fig

przecierał oczy po przebudzeniu

II . re̱i̱ben <reibt, rieb, gerieben> [ˈraɪbən] CZ. cz. nieprzech.

1. reiben (über etw hinfahren):

reiben

trzeć

durch Reiben

[po]przez tarcie

mit einem Tuch über etw reiben

przecierać [f. dk. przetrzeć] coś chustką

2. reiben (scheuern):

reiben

obcierać [f. dk. obetrzeć]

die Schuhe reiben an Zehen

buty r.m. l.mn. obcierają palce

III . re̱i̱ben <reibt, rieb, gerieben> [ˈraɪbən] CZ. cz. zwr.

1. reiben (sich kratzen):

reiben

drapać [f. dk. po‑] się

sich wund reiben

podrapać się do krwi

2. reiben fig (sich streiten):

er reibt sich oft mit seinen Nachbarn

[on] ściera się często z[e swoimi] sąsiadami

er reibt sich oft mit seinen Nachbarn (sich auseinander setzen)

rozprawiać [f. dk. rozprawić] się

sie reiben sich ständig aneinander

[oni] stale spierają się ze sobą

sich an einem Problem reiben

natykać się na jakiś problem [f. dk. natknąć]

rịtt [rɪt] CZ. cz. nieprzech., cz. przech.

ritt cz. prz. von reiten

Zobacz też reiten

I . re̱i̱ten <reitet, ritt, geritten> [ˈraɪtən] CZ. cz. nieprzech. +sein (auf einem Pferd)

reiten

jeździć konno

im Trab/Galopp reiten

jechać kłusem/galopem

im Schritt reiten

jechać stępa

auf einer Stute reiten

jeździć na klaczy

geritten kommen

przyjechać konno

auf einem Besen reiten fig

latać na miotle fig

II . re̱i̱ten <reitet, ritt, geritten> [ˈraɪtən] CZ. cz. przech.

reiten

dosiadać

sie reitet eine Stute

[ona] dosiada klaczy

ri̱e̱f [riːf] CZ. cz. nieprzech., cz. przech.

rief cz. prz. von rufen

Zobacz też rufen

I . ru̱fen <ruft, rief, gerufen> [ˈruːfən] CZ. cz. nieprzech.

rufen (einen Ruf von sich geben)

wołać [f. dk. za‑]

rufen (laut schreien)

krzyczeć [f. dk. krzyknąć]

laut rufen

głośno krzyczeć

nach jdm rufen

wołać kogoś

um Hilfe rufen

wołać o [lub wzywać] pomoc

nach etw rufen

domagać się czegoś

manche rufen wieder nach härteren Strafen

niektórzy domagają się znowu ostrzejszych kar

die Pflicht ruft fig

obowiązek r.m. wzywa fig

II . ru̱fen <ruft, rief, gerufen> [ˈruːfən] CZ. cz. przech.

1. rufen (ausrufen):

etw rufen

wykrzykiwać coś

Hilfe rufen

wzywać pomocy

2. rufen (verlangen):

jdn/ein Taxi rufen

dzwonić [f. dk. za‑] po kogoś/taksówkę

jdn rufen lassen

kazać kogoś wezwać

den Arzt rufen

wzywać [f. dk. wezwać] lekarza

jdn zu sich C. rufen

wezwać kogoś do siebie

du kommst mir wie gerufen pot.

przychodzisz [lub zjawiasz się] w samą porę [lub jak na zawołanie] pot.

ri̱e̱t [riːt] CZ. cz. nieprzech., cz. przech.

riet cz. prz. von raten

Zobacz też raten

I . ra̱ten <rät, riet, geraten> [ˈraːtən] CZ. cz. nieprzech.

1. raten (Ratschläge geben):

jdm raten etw zu tun

radzić [f. dk. po‑] komuś coś zrobić

jdm etw B. [o. zu etw C. ] raten

poradzić komuś coś w jakiejś sprawie

ich riet ihm zur Vorsicht

poradziłem mu, aby był ostrożny

ich riet ihm zur Vorsicht

zaleciłem mu ostrożność

das möchte ich dir auch geraten haben

radzę ci po dobroci!

2. raten (erraten):

raten

zgadywać [f. dk. zgadnąć]

raten

odgadywać [f. dk. odgadnąć]

er hat falsch geraten

nie zgadł

richtig raten

zgadnąć

rat mal, wen ich heute getroffen habe! pot.

zgadnij, kogo dzisiaj spotkałem!

das rätst du nie! pot.

nigdy nie zgadniesz!

dreimal darfst du raten! iron. pot.

zgaduj-zgadula! żart. pot.

II . ra̱ten <rät, riet, geraten> [ˈraːtən] CZ. cz. przech.

1. raten (als Ratschlag geben):

raten

doradzać [f. dk. doradzić]

2. raten (erraten):

raten

zgadywać [f. dk. zgadnąć]

raten

odgadywać [f. dk. odgadnąć]

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

niemiecki

Frühe Arbeiten sind mit einem Siegel in Topfform und dem Kanji (rin bzw. hayashi, dt. de.wikipedia.org

Seit 1997 ist sie Inhaberin und Geschäftsführerin der Textagentur Da Rin. de.wikipedia.org

Kurz vor dem Regionalturnier erfährt Rin, dass er nicht in der Staffel mitschwimmt. de.wikipedia.org

Schließlich kann er Rin ja nicht einfach irgendwo abgeben oder sie zu Hause lassen, während er seiner Arbeit nachgeht. de.wikipedia.org

In der Nachbarwohnung lebt der 7 Jahre alte Rin mit seiner Familie. de.wikipedia.org

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Przeszukaj słownik

niemiecki

ich	reiße
du	reißt
er/sie/es	reißt
wir	reißen
ihr	reißt
sie	reißen

Tłumaczenia dla hasła „rin“ w niemiecko » polski słowniku (Przełącz na polsko » niemiecki)

I . re̱i̱n [raɪn] PRZYM.

1. rein (pur):

2. rein (ausschließlich):

3. rein (völlig sauber):

4. rein (nicht benutzt):

5. rein (gesund):

II . re̱i̱n [raɪn] PRZYSŁ.

1. rein (ausschließlich):

2. rein pot. (ganz und gar):

3. rein pot. (herein, hinein):

I̱rin <‑, ‑nen> [ˈiːrɪn] RZ. r.ż.

Irin → Ire

Zobacz też Ire

I̱re (I̱rin) <‑n, ‑n; ‑, ‑nen> [ˈiːrə] RZ. r.m. (r.ż.)

drịn [drɪn] PRZYSŁ. pot.

1. drin (verstärkend):

2. drin (möglich):

Zobacz też darin

darịn [da​ˈrɪn, hinweisend: ˈdaːrɪn] PRZYSŁ.

1. darin (in dem/der):

2. darin (in dieser Hinsicht):

Uri̱n <‑s, ‑e> [u​ˈriːn] RZ. r.m.

rịssNP [rɪs] CZ. cz. nieprzech., cz. przech., cz. zwr., rịßst. pis. CZ. cz. nieprzech., cz. przech., cz. zwr.

riss cz. prz. von → reißen

Zobacz też reißen

I . re̱i̱ßen <reißt, riss, gerissen> [ˈraɪsən] CZ. cz. nieprzech. +sein

1. reißen:

2. reißen:

II . re̱i̱ßen <reißt, riss, gerissen> [ˈraɪsən] CZ. cz. przech.

1. reißen (zerreißen):

2. reißen (wegreißen):

3. reißen (umstoßen, schieben):

4. reißen (hineinreißen):

5. reißen (gewaltsam übernehmen):

6. reißen SPORT (Leichtathletik):

7. reißen (töten):

III . re̱i̱ßen <reißt, riss, gerissen> [ˈraɪsən] CZ. cz. zwr.

1. reißen pot. (sich intensiv bemühen):

2. reißen (sich befreien):

Rịnd1 <‑[e]s, ‑er> [rɪnt] RZ. r.n.

1. Rind (Tier):

2. Rind ZOOL.:

Rịng <‑[e]s, ‑e> [rɪŋ] RZ. r.m.

1. Ring:

2. Ring (Rettungsring):

3. Ring (Ringförmiger Gegenstand):

4. Ring:

5. Ring (Wert auf einer Schießscheibe):

6. Ring l.mn. (Augenschatten):

7. Ring (Ringstraße):

8. Ring (Vereinigung: von Händlern, Versicherungen):

9. Ring SPORT:

10. Ring l.mn. (Turngerät):

Ra̱i̱n <‑[e]s, ‑e> [raɪn] RZ. r.m.

1. Rain podn. (Streifen Land):

2. Rain poł. niem., CH (Abhang):

Rui̱n <‑s, bez l.mn. > [ru​ˈiːn] RZ. r.m.

ri̱e̱b [riːp] CZ. cz. przech., cz. nieprzech., cz. zwr.

rieb cz. prz. von reiben

Zobacz też reiben

I . re̱i̱ben <reibt, rieb, gerieben> [ˈraɪbən] CZ. cz. przech.

1. reiben (über etw hinfahren):

2. reiben (auftragen):

3. reiben (zerkleinern):

4. reiben (verletzen):

5. reiben (entfernen):

II . re̱i̱ben <reibt, rieb, gerieben> [ˈraɪbən] CZ. cz. nieprzech.

1. reiben (über etw hinfahren):

2. reiben (scheuern):

III . re̱i̱ben <reibt, rieb, gerieben> [ˈraɪbən] CZ. cz. zwr.

1. reiben (sich kratzen):

2. reiben fig (sich streiten):

rịtt [rɪt] CZ. cz. nieprzech., cz. przech.

ritt cz. prz. von reiten

Zobacz też reiten

I . re̱i̱ten <reitet, ritt, geritten> [ˈraɪtən] CZ. cz. nieprzech. +sein (auf einem Pferd)

II . re̱i̱ten <reitet, ritt, geritten> [ˈraɪtən] CZ. cz. przech.

ri̱e̱f [riːf] CZ. cz. nieprzech., cz. przech.

rief cz. prz. von rufen

darịn [daˈrɪn, hinweisend: ˈdaːrɪn] PRZYSŁ.

Uri̱n <‑s, ‑e> [uˈriːn] RZ. r.m.

Rịnd¹ <‑[e]s, ‑er> [rɪnt] RZ. r.n.

Rui̱n <‑s, bez l.mn. > [ruˈiːn] RZ. r.m.