W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

polsko » niemiecki

Tłumaczenia dla hasła „‑czyć“ w polsko » niemiecki słowniku (Przełącz na niemiecko » polski)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

uczyć: I. czasownik przechodni II. czasownik nieprzechodni III. czasownik zwrotny
życzyć: czasownik przechodni
tyczyć: I. czasownik przechodni II. czasownik nieprzechodni III. czasownik zwrotny
moczyć: I. czasownik przechodni II. czasownik zwrotny
baczyć: czasownik nieprzechodni
juczyć: czasownik przechodni
leczyć: I. czasownik przechodni II. czasownik zwrotny
liczyć: I. czasownik przechodni II. czasownik nieprzechodni III. czasownik zwrotny
łączyć: I. czasownik przechodni II. czasownik zwrotny
męczyć: I. czasownik przechodni II. czasownik zwrotny
raczyć: I. czasownik przechodni II. czasownik zwrotny
ręczyć: czasownik nieprzechodni
sączyć: I. czasownik przechodni II. czasownik zwrotny
toczyć: I. czasownik przechodni II. czasownik zwrotny
tuczyć: I. czasownik przechodni II. czasownik nieprzechodni III. czasownik zwrotny

Widzisz podobne wyniki: uczyć , tuczyć , toczyć , sączyć , ręczyć , raczyć , męczyć , łączyć , liczyć , leczyć , juczyć , baczyć , moczyć , tyczyć i życzyć

I . uczyć <uczy; cz. prz. ucz f. dk. na‑> [utʃɨtɕ] CZ. cz. przech.

uczyć (przekazywać wiedzę):

uczyć kogoś czegoś

jdn etw unterrichten [o. lehren]

zwroty:

nie ucz ojca dzieci robić

lehre die Nachtigall nicht singen przysł.

bodajbyś cudze dzieci uczył! przysł.

Lehrer r.m. zu sein ist das Allerletzte r.n. !

jajko kurę uczy przysł.

das Ei r.n. [o. Kücken r.n. ] will schlauer sein als die Henne r.ż. przysł.

praca tuczy, bieda uczy przysł.

Arbeit r.ż. ernährt, Not r.ż. lehrt

uczył Marcin Marcina, a sam głupi jak świnia przysł.

große Reden führen, aber selber von nichts eine Ahnung haben

II . uczyć <uczy; cz. prz. ucz> [utʃɨtɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. uczyć (być nauczycielem):

uczyć chemii/angielskiego

Chemie/Englisch unterrichten

2. uczyć (stanowić doświadczenie):

uczyć kogoś czegoś

uczyć kogoś dobrych manier

jdm [gute] Manieren beibringen

III . uczyć <uczy; cz. prz. ucz> [utʃɨtɕ] CZ. cz. zwr.

1. uczyć (przyswajać wiedzę):

uczyć się czegoś

uczyć się do egzaminu/na sprawdzian

für eine Prüfung/Klassenarbeit lernen

uczyć się dobrze/źle

gut/schlecht lernen

uczyć się na pamięć

auswendig lernen

ucz się, ucz, a garb ci sam urośnie [lub wyrośnie] przysł.

allzu viel Lernen ist ungesund iron.

2. uczyć (być uczniem):

3. uczyć (nabierać doświadczenia):

sich C. aneignen

uczyć się kulturalnego zachowania

gutes Benehmen lernen

człowiek do śmierci rozumu się uczy przysł.

man lernt nie aus przysł.

życzyć <‑czy; cz. prz. życz> [ʒɨtʃɨtɕ] CZ. cz. przech.

1. życzyć (wyrażać pragnienie):

życzę ci zdrowia/szczęśliwej podróży

ich wünsche dir Gesundheit/eine gute Reise

dobrze/źle komuś życzyć

es mit jdm gut/schlecht meinen

dobrze/źle komuś życzyć

jdm wohl/übel wollen

2. życzyć (pragnąć):

nie życzyć sobie czegoś

etw nicht wollen

czego pan/pani sobie życzy?

was wünschen Sie?

I . tyczyć <‑czy; cz. prz. tycz> [tɨtʃɨtɕ] CZ. cz. przech.

1. tyczyć (wytyczać):

2. tyczyć (podpierać tyczkami):

an eine Stange binden

tyczyć kwiaty

Blumen an eine Stange binden

II . tyczyć <‑czy; cz. prz. tycz> [tɨtʃɨtɕ] CZ. cz. nieprzech. (odnosić się do kogoś, czegoś)

tyczyć kogoś/czegoś

jdn/etw betreffen

telegram tyczył jej

das Telegramm r.n. betraf sie

III . tyczyć <‑czy; cz. prz. tycz> [tɨtʃɨtɕ] CZ. cz. zwr. (odnosić się do kogoś, czegoś)

objaśniać szczegóły tyczące się jej zadania

die Einzelheiten der sie betreffenden Aufgaben erklären

co się tyczy...

was ... betrifft [o. anbelangt]

I . moczyć <moczy; cz. prz. mocz> [motʃɨtɕ] CZ. cz. przech.

1. moczyć < f. dk. z‑> (zwilżać):

moczyć włosy

2. moczyć < f. dk. na‑> <[lub za‑]>:

moczyć (zanurzać w płynie) bieliznę

moczyć (trzymać coś w płynie) śledzie

moczyć kij żart.

den Wurm [o. Würmer] baden żart. pot.

II . moczyć <moczy; cz. prz. mocz> [motʃɨtɕ] CZ. cz. zwr.

1. moczyć (być moczonym):

bielizna się moczy

die Wäsche r.ż. wird eingeweicht

2. moczyć < f. dk. z‑> (bezwiednie oddawać mocz):

das Bett nässen podn.

ins Bett machen

baczyć <‑czy; cz. prz. bacz> [batʃɨtɕ] CZ. cz. nieprzech. podn.

baczyć na kogoś/coś

auf jdn/etw Acht geben

nie bacząc na coś

ungeachtet einer S.

nie bacząc na coś

ohne Rücksicht auf etw

juczyć <juczy; cz. prz. jucz> [jutʃɨtɕ] CZ. cz. przech. podn.

[schwer] beladen

viel zu tragen geben

juczyć zwierzęta

Tiere schwer beladen

I . leczyć <‑czy; f. dk. wy‑> [letʃɨtɕ] CZ. cz. przech.

leczyć (lekarz, specjalista)

leczyć (lekarstwo, środek)

leczyć (lekarstwo, środek)

wyleczyć kogoś z kataru

jdn vom Schnupfen heilen

zwroty:

czas leczy [wszystkie] rany

die Zeit r.ż. heilt [alle] Wunden

II . leczyć <‑czy; f. dk. wy‑> [letʃɨtɕ] CZ. cz. zwr.

1. leczyć (poddawać się leczeniu):

sich B. [ärztlich] behandeln lassen

2. leczyć (być leczonym):

in Behandlung sein

I . liczyć <‑czy; f. dk. licz; cz. prz. po‑> [litʃɨtɕ] CZ. cz. przech.

1. liczyć (obliczać):

[zusammen]zählen

liczyć pieniądze

policzyć coś w pamięci

etw im Kopf berechnen

liczyć straty/zyski

Verluste/Gewinne berechnen

2. liczyć (wliczać):

nie licząc kogoś/czegoś

jdn/etw nicht mitrechnen

II . liczyć <‑czy; f. dk. licz; cz. prz. po‑> [litʃɨtɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. liczyć tylko ndk. (obejmować):

grupa liczy 15 osób

die Gruppe r.ż. zählt [o. umfasst] 15 Personen

2. liczyć tylko ndk. (mieć nadzieję):

liczyć na kogoś/coś

auf jdn/etw zählen

III . liczyć <‑czy; f. dk. licz; cz. prz. po‑> [litʃɨtɕ] CZ. cz. zwr.

1. liczyć tylko ndk. (być cenionym):

liczy się tylko twoje zdrowie

nur deine Gesundheit r.ż. zählt

to się nie liczy

das zählt nicht

tylko ty się dla mnie liczysz

nur du zählst für mich

2. liczyć tylko ndk. (szanować):

liczyć się z kimś/czymś

jdn/etw berücksichtigen

liczyć się z kimś/czymś

mit jdm/etw rechnen

liczyć się z czasem

seine Zeit zu schätzen wissen

liczyć się z każdym groszem

jede Mark [o. jeden Pfennig] zweimal umdrehen przen. pot.

licz się ze słowami!

zügele [o. hüte] deine Zunge!

licz się ze słowami!

achte auf deine Worte!

3. liczyć (rozliczać się):

potem się policzymy za całość

danach rechnen wir für die Gesamtheit ab

kochajmy się jak bracia, liczmy się jak Żydzi przysł.

wir sind wohl Brüder r.m. l.mn. , aber unsere Taschen r.ż. l.mn. sind nicht Schwestern r.ż. l.mn.

I . łączyć <‑czy; f. dk. po‑> [wontʃɨtɕ] CZ. cz. przech.

1. łączyć (umożliwiać połączenie):

łączyć punkty, miasta, rozmowę

2. łączyć (spajać):

łączyć na rybi ogon TECHNOL.

per Fischschwanzverbindung verbinden

łączyć coś na wcisk

per Druckverbindung verbinden

3. łączyć (tworzyć związek):

łączyć naukę z wypoczynkiem

Lernen und Enstpannung verbinden

łączyć przyjemne z pożytecznym

das Angenehme mit dem Nützlichen verbinden

łączyć w sobie

in sich C. vereinen

kogoś łączy z kimś przyjaźń

jdn verbindet mit jdm Freundschaft r.ż.

kogoś łączy z kimś nienawiść do kogoś

jdn verbindet mit jdm Hass r.m. gegen jdn

kogoś z kimś nic nie łączy

jdn verbindet mit jdm nichts

nic nas ze sobą już nie łączy

uns verbindet nichts mehr

naczynia połączone

kommunizierende Gefäße ntpl

zerwać [lub przerwać] więzy łączące kogoś z kimś/czymś

die Bande, die jdn mit jdm/etw verbinden, abbrechen

4. łączyć pot. (umożliwiać rozmowę telefoniczną):

łączyć rozmowę telefoniczną

ein Telephongespräch verbinden

łączyć równolegle

parallel verbinden

5. łączyć tylko ndk. (dołączać):

łączę wyrazy szacunku dla rodziców

[ich zeichne] hochachtungsvolle Grüße an die Eltern

6. łączyć tylko ndk. ZOOL.:

II . łączyć <‑czy; f. dk. po‑> [wontʃɨtɕ] CZ. cz. zwr.

1. łączyć RADIO, TV (mieć łączność):

łączymy się z Berlinem

wir schalten nach Berlin um

połączyć się z centralą

mit der Zentrale Verbindung aufnehmen

2. łączyć (podejmować wspólne działanie):

sich B. verbünden

kraje łączą się we wspólnej walce z terroryzmem

die Staaten r.m. l.mn. verbünden sich im gemeinsamen Kampf gegen den Terror

łączyć się z kimś w bólu

mit jdm sein Leid teilen

3. łączyć (jednoczyć się):

sich B. vereinen

ręce połączyły się w uścisku

die Hände r.ż. l.mn. vereinten sich im gemeinsamen Händedruck

połączyć się węzłem małżeńskim

die Ehe schließen [o. eingehen]

4. łączyć:

łączyć (stanowić całość) (linie, drogi)

5. łączyć tylko ndk. (mieć związek):

z tym łączy się niewygoda

damit ist auch eine Unbequemlichkeit r.ż. [o. Beschwerlichkeit r.ż. ] verbunden

6. łączyć CHEM.:

sich B. verbinden

eine [chemische] Verbindung eingehen

I . męczyć <‑czy; cz. prz. męcz> [mentʃɨtɕ] CZ. cz. przech.

1. męczyć < f. dk. z‑> <[lub u‑]> (powodować zmęczenie):

ten bieg mnie męczy

der Lauf r.m. strengt mich an

2. męczyć < f. dk. z‑> (powodować cierpienie):

męczyć [lub u‑] [lub po‑]

męczyć [lub u‑] [lub po‑]

męczy go kaszel

der Husten r.m. plagt ihn

3. męczyć < f. dk. z‑> <[lub po‑]> (naprzykrzać się):

nerven pot.

nie męcz mnie

nerv mich nicht! pot.

4. męczyć < f. dk. za‑> (znęcać się):

męczyć [lub po‑] [lub u‑]

męczyć [lub po‑] [lub u‑]

męczyć zwierzęta

5. męczyć < f. dk. z‑> <[lub po‑]> pot. (jeść niechętnie):

męczyć obiad

hinunterwürgen

II . męczyć <‑czy; cz. prz. męcz> [mentʃɨtɕ] CZ. cz. zwr.

1. męczyć < f. dk. z‑> <[lub u‑]> (odczuwać zmęczenie):

ermatten podn.

2. męczyć < f. dk. po‑> <[lub u‑]> (cierpieć):

sich B. quälen

3. męczyć < f. dk. po‑> (trudzić się):

męczyć się nad czymś

sich B. mit etw plagen [o. herumschlagen pot. ]

I . raczyć <‑czy; cz. prz. racz> [ratʃɨtɕ] CZ. cz. przech.

1. raczyć < f. dk. u‑> podn. (częstować):

raczyć kogoś czymś

jdn mit etw bewirten

2. raczyć iron. (chcieć):

belieben iron.

sich B. bequemen

nawet nie raczyłeś przeczytać

du bequemtest dich nicht einmal, es durchzulesen

Bóg raczy wiedzieć, gdzie...

weiß Gott, wo ...

Bóg raczy wiedzieć, gdzie...

keiner weiß, wo ... pot.

II . raczyć <‑czy; cz. prz. racz f. dk. u‑> [ratʃɨtɕ] CZ. cz. zwr. (delektować się)

raczyć się czymś

sich C. an etw gütlich tun

raczyć się czymś

ręczyć <‑czy; cz. prz. ręcz; f. dk. za‑ [lub po‑]> [rentʃɨtɕ] CZ. cz. nieprzech.

ręczyć za kogoś/coś

für jdn/etw bürgen [o. einstehen]

nie ręczę za siebie

ich garantiere für nichts

nie ręczę za siebie

ich bin mir meiner selbst nicht sicher

zwroty:

ręczyć głową za coś/kogoś

für jdn/etw seine Hand ins Feuer legen

I . sączyć <‑czy; cz. prz. sącz> [sontʃɨtɕ] CZ. cz. przech.

1. sączyć (pić powoli):

sączyć napój

sączyć napój

2. sączyć (nalewać powoli):

sączyć wino

langsam eingießen [o. einschenken]

3. sączyć (wydzielać):

sączyć płyn

sączyć płyn

4. sączyć (filtrować):

sączyć roztwór

sączyć roztwór

II . sączyć <‑czy; cz. prz. sącz> [sontʃɨtɕ] CZ. cz. zwr.

sączyć (wypływać, przeciekać) (krew, woda)

I . toczyć <‑czy; cz. prz. tocz> [totʃɨtɕ] CZ. cz. przech.

1. toczyć < f. dk. po‑> (turlać):

toczyć beczkę

toczyć kulkę

toczyć kulkę

toczyć wzrokiem

den Blick umherschweifen lassen

2. toczyć (prowadzić):

toczyć rokowania

toczyć wojnę

toczyć spór

einen Streit führen

toczyć bitwę

sich C. einen Kampf liefern

3. toczyć (nadawać kształt):

toczyć śrubę

toczyć dzban, miskę

toczyć drewno

4. toczyć podn. (drążyć):

5. toczyć podn. (ściągać):

toczyć wino

rzeka toczy wody

der Fluss r.m. fließt

6. toczyć przen. podn. (wyniszczać):

toczyć kogoś

an jdm zehren [o. nagen]

toczy go rak

der Krebs r.m. zehrt an ihm

II . toczyć <‑czy; cz. prz. tocz> [totʃɨtɕ] CZ. cz. zwr.

1. toczyć < f. dk. po‑>:

toczyć (turlać się) (beczka, koło)

toczyć (piłka)

toczyć (piłka)

fortuna kołem się toczy przysł.

das Glücksrad r.n. dreht sich przysł.

2. toczyć < f. dk. po‑>:

toczyć (płynąć) (krople, łzy)

toczyć (płynąć) (krople, łzy)

hinunterkullern

3. toczyć < f. dk. po‑> podn.:

toczyć (dziać się) (sprawy, wypadki)

sich B. abspielen

rzecz toczy się o kogoś/coś

es dreht sich um jdn/etw

rzecz toczy się o kogoś/coś

es ist die Rede r.ż. von jdm/etw

coś toczy się utartym [lub swoim starym] torem

etw geht seinen gewohnten Gang

coś toczy się utartym [lub swoim starym] torem

etw verläuft wie immer

coś toczy się nowym [lub innym] torem

etw nimmt einen neuen Verlauf

4. toczyć podn.:

toczyć (być prowadzonym) (dyskusja, rokowania)

geführt werden

5. toczyć pot. (iść ociężale):

trotteln pot.

latschen pot.

I . tuczyć <‑czy; cz. prz. tucz f. dk. u‑> [tutʃɨtɕ] CZ. cz. przech.

1. tuczyć zwierzęta:

pańskie oko konia tuczy przysł.

wie die Pflege r.ż. , so die Erträge r.ż.

pańskie oko konia tuczy przysł.

wer will, dass es ihm geling, seh’ selber zu seinem Ding przysł.

2. tuczyć żart. pot. ludzi:

mästen przen. pot.

babcia zawsze tuczyła nas różnymi przysmakami

die Großmutter r.ż. mästete uns immer mit ihren Leckereien przen. pot.

II . tuczyć <‑czy; cz. prz. tucz> [tutʃɨtɕ] CZ. cz. nieprzech. tylko ndk.

tuczyć (pokarmy):

słodycze tuczą

Süssigkeiten r.ż. l.mn. machen dick

zwroty:

kradzione nie tuczy przysł.

Gestohlenes r.n. macht nicht fett

III . tuczyć <‑czy; cz. prz. tucz> [tutʃɨtɕ] CZ. cz. zwr.

1. tuczyć (zwierzęta):

gemästet werden

2. tuczyć żart. pot. (człowiek):

in sich B. hineinstopfen

tuczyła się słodyczami

sie stopfte Süssigkeiten in sich hinein

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Przeszukaj słownik

polski

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski