Tłumaczenia dla hasła „vallen“ w niemiecko » polski słowniku

I . bạllen [ˈbalən] CZ. cz. przech.

ballen Faust

zaciskać [f. dk. zacisnąć]

ballen Papierblatt

zgniatać [f. dk. zgnieść]

die Hand zur Faust ballen

zacisnąć dłoń w pięść

II . bạllen [ˈbalən] CZ. cz. zwr.

ballen (Menschen)

tłoczyć [f. dk. s‑] się

ballen (Schnee)

zlepiać [f. dk. zlepić] się

ballen (Wolken)

kłębić [f. dk. s‑] się

ballen (Verkehr)

zagęszczać [f. dk. zagęścić] się

ballen (Probleme)

piętrzyć [lub spiętrzać] [f. dk. spiętrzyć] się

Zobacz też geballt

I . gebạllt [gə​ˈbalt] PRZYM.

1. geballt (konzentriert):

geballt

skupiony

geballt Energie

skoncentrowany

geballt Energie

skumulowany

geballt Stil, Berichterstattung

zwięzły

geballt Beschuss

zmasowany

mit geballter Kraft

z ogromną siłą

2. geballt (zusammengepresst):

geballt Faust

zaciśnięty

III . gebạllt [gə​ˈbalt] PRZYSŁ.

es kommt alles geballt auf einmal

wszystko dzieje się na raz

Bạllen <‑s, ‑> [ˈbalən] RZ. r.m.

1. Ballen (zusammengerollte Stoffbahn: von Stoff, Tuch):

Ballen

bela r.ż.

Ballen

zwój r.m.

2. Ballen:

Ballen (zu Quader zusammengepresst: von Baumwolle, Heu)

bela r.ż.

Ballen (zu Quader zusammengepresst: von Baumwolle, Heu)

paka r.ż.

Ballen (klein)

paczka r.ż.

3. Ballen ANAT.:

Ballen (Muskelmassen)

brzusiec r.m.

Ballen (Teil der Pfote)

poduszka r.ż.

Ballen (des Zehengrundgelenks)

kłąb r.m. palucha

4. Ballen (einer Pflanze):

Ballen

kłąb r.m.

fạllen <fällt, fiel, gefallen> [ˈfalən] CZ. cz. nieprzech. +sein

1. fallen (hinabfallen):

auf den Boden fallen

spadać [f. dk. spaść] na ziemię

ins Wasser fallen

spaść do wody

vom Pferd/von der Leiter fallen

spaść z konia/drabiny

aus einem Fahrzeug/aus dem Fenster fallen

wypaść z pojazdu/przez okno

der Vorhang fällt

kurtyna r.ż. opada

auf etw B. fallen (Blick)

padać [f. dk. paść] na coś

durch/in etw B. fallen (Licht)

wpadać przez coś/do czegoś

Vorsicht, fall nicht!

uważaj, nie przewróć się!

es fällt Schnee/Regen

pada śnieg r.m. /deszcz r.m.

sie ließ sich in einen Sessel fallen

opadła na fotel

er fiel ihr ins Wort

wpadł jej w słowo

sie ist nicht auf den Mund gefallen pot.

ona jest wygadana pot.

sie ist nicht auf den Kopf gefallen pot.

ona jest nie w ciemię bita pot.

2. fallen (stolpern):

über etw B. fallen

potykać [f. dk. potknąć] się o coś

3. fallen pot. (nicht bestehen):

durch die Prüfung fallen

oblać egzamin pot.

4. fallen:

fallen (sinken) (Wert, Preise, Fieber)

spadać [f. dk. spaść]

die Aktien sind gefallen

kursy r.m. l.mn. akcji spadły

die Temperatur ist um 10 Grad gefallen

temperatura r.ż. spadła o 10 stopni

im Preis fallen

tracić na cenie

der Dollar fällt immer noch

kurs dolara ciągle spada

5. fallen (in einen Zustand geraten):

sie fiel in tiefen Schlaf

zapadła w głęboki sen

in Angst fallen

popaść w strach podn.

er fällt von einem Extrem ins andere

on popada z jednej skrajności w drugą

6. fallen WOJSK.:

fallen (sterben) (Soldat)

ginąć [f. dk. z‑]

fallen (überwältigt werden) (Festung, Stadt)

padać [f. dk. paść]

7. fallen (treffen):

auf jdn fallen (Verdacht)

paść na kogoś

auf einen Dienstag fallen

przypadać [f. dk. przypaść] we wtorek

sein Geburtstag fällt dieses Jahr auf einen Montag

jego urodziny l.mn. przypadają w tym roku w poniedziałek

die Wahl fiel auf ihn

wybór r.m. padł na niego

da fiel sein Blick auf den Kalender

jego wzrok r.m. padł na kalendarz podn.

8. fallen (sich plötzlich bewegen):

jdm um den Hals fallen

rzucać [f. dk. rzucić] się komuś na szyję

die Tür fiel ins Schloss

drzwi l.mn. zatrzasnęły się

9. fallen PR. (zufallen):

an den Erben fallen

przypadać [f. dk. przypaść] spadkobiercy

die Erbschaft fiel an die Kinder

spadek r.m. przypadł dzieciom

10. fallen:

fallen (ergehen) (Entscheidung, Urteil)

zapadać [f. dk. zapaść]

11. fallen:

fallen (sich ereignen) (Ausgleichstreffer, Schuss)

padać [f. dk. paść]

kurz danach fiel das Tor zum 3:0

krótko potem padła trzecia bramka r.ż.

es fielen drei Schüsse

padły trzy strzały r.m. l.mn.

12. fallen:

fallen (geäußert werden) (Worte)

padać [f. dk. paść]

eine Bemerkung fallen lassen

pozwalać [f. dk. pozwolić] sobie na uwagę

sein Name ist nicht gefallen

jego nazwisko r.n. nie padło

darüber ist noch kein Wort gefallen

ani jedno słowo r.n. nie zostało jeszcze powiedziane na ten temat

13. fallen (sein, sich erweisen):

jdm leicht fallen

łatwo komuś przychodzić

das fällt ihm leicht

to mu przychodzi łatwo

es fällt mir schwer das zu sagen

z trudem [lub przykrością] muszę [to] powiedzieć

Chemie ist mir nie leicht gefallen

chemia r.ż. nigdy nie była moją mocną stroną

es dürfte dir schwer fallen, das zu beweisen

mogłoby być ci ciężko to udowodnić

es ist mir sehr schwer gefallen, das zu sagen

powiedzenie tego przyszło mi z wielkim trudem

14. fallen (erfasst werden):

das fällt auch in diese Kategorie

to także należy do tej kategorii

das fällt nicht unter diese Bestimmung

to nie podpada pod ten przepis pot.

15. fallen (keine Geltung mehr haben):

[etw] fallen lassen Projekt

rezygnować [f. dk. z‑] [z czegoś]

[etw] fallen lassen Projekt

zaniechać [czegoś]

er ließ den Plan fallen

zaniechał tego planu

hạllen [ˈhalən] CZ. cz. nieprzech.

1. hallen:

hallen (schallen) (Schrei)

rozbrzmiewać

hallen (Stimme, Schuss)

rozlegać [f. dk. rozlec] się

2. hallen (nachhallen, widerhallen: Schritte):

hallen

odbijać [f. dk. odbić] się echem

lạllen [ˈlalən] CZ. cz. przech., cz. nieprzech.

lallen (Säugling)

gaworzyć

lallen (Betrunkener)

bełkotać

wạllen [ˈvalən] CZ. cz. nieprzech.

1. wallen:

wallen (Flüssigkeit) (Suppe, Wasser)

kipieć [f. dk. wy‑]

kurze Zeit wallen lassen

gotować kilka minut

2. wallen +sein podn.:

wallen (Haar)

falować

wallen (Gewänder)

powiewać

I . knạllen CZ. cz. nieprzech.

1. knallen +haben:

knallen (einen Knall von sich geben) (Tür)

trzaskać [f. dk. trzasnąć]

knallen (Peitsche)

śmigać [f. dk. śmignąć]

knallen (Korken)

strzelać [f. dk. strzelić]

knallen (Feuerwerkskörper)

wybuchać [f. dk. wybuchnąć]

knallen (Schuss)

padać [f. dk. paść]

den Korken knallen lassen

strzelić korkiem [butelki]

2. knallen +haben (ein Geräusch erzeugen):

mit der Tür knallen

trzaskać [f. dk. trzasnąć] drzwiami

mit der Peitsche knallen

śmigać [f. dk. śmignąć] biczem

3. knallen +sein pot. (prallen):

gegen die Wand/die Tür knallen

walić [f. dk. walnąć] w ścianę/drzwi pot.

auf den Boden knallen

runąć na ziemię

mit dem Auto gegen eine Mauer knallen

roztrzaskać samochód o mur

mit dem Kopf gegen die Wand knallen

uderzać [f. dk. uderzyć] głową o ścianę

4. knallen +haben pot. (schießen):

wild um sich knallen

strzelać na ślepo dookoła

5. knallen +haben pot. (Knallkörper zünden):

knallen

odpalać [f. dk. odpalić] petardę

6. knallen +haben pot.:

knallen (scheinen) (Sonne)

prażyć

7. knallen +sein:

knallen (zerspringen) (Reifen, Ballon)

pękać [f. dk. pęknąć]

II . knạllen CZ. cz. przech.

1. knallen (zuschlagen):

die Tür knallen

trzaskać [f. dk. trzasnąć] drzwiami

2. knallen pot. (werfen):

das Päckchen auf den Tisch/in die Ecke knallen

rzucać [f. dk. rzucić] paczkę [z hukiem] na stół/w kąt

den Hörer auf die Gabel knallen

trzaskać [f. dk. trzasnąć] słuchawką

sie knallte das Buch auf den Tisch

rzuciła książkę [z hukiem] na stół

3. knallen (schlagen):

jdm die Faust ins Gesicht knallen

walić [f. dk. walnąć] kogoś pięścią w twarz

jdm eine knallen pot.

walnąć kogoś pot.

III . knạllen CZ. cz. zwr. pot.

sich aufs Sofa knallen

walnąć się na tapczan pot.

IV . knạllen CZ. bezosob. +haben

es knallt (eine Tür fällt zu)

trzaskają drzwi

es knallt (ein Korken springt heraus)

strzela korek [z butelki]

es knallt (ein Unfall passiert)

jest kraksa

es knallt (ein Knallkörper zündet)

wybucha petarda

es knallt (ein Schuss fällt)

słychać strzał

Hände hoch, sonst knallt’s [o. oder es knallt]! pot.

ręce do góry, bo strzelam!

es hat mal wieder geknallt fig pot. (es gab einen Streit)

znowu doszło do kłótni

I . krạllen [ˈkralən] CZ. cz. przech.

1. krallen (bohren):

seine Finger in etw B. krallen

wczepiać [f. dk. wczepić] swoje palce w coś

2. krallen pot. (klauen):

[sich C.] etw krallen

buchnąć [sobie] coś pot.

er krallte sich C. den Auftrag

[on] zwinął dla siebie to zamówienie

3. krallen pot. (sich vornehmen):

sich C. jdn krallen

ustawić sobie kogoś pot.

den krall’ ich mir!

już ja go ustawię! pot.

II . krạllen [ˈkralən] CZ. cz. zwr.

1. krallen (sich festkrallen):

sich an jdn/etw krallen

chwytać [f. dk. chwycić] się kogoś/czegoś

sich an jdn/etw krallen (Katze)

wczepiać [f. dk. wczepić] się kogoś/czegoś

sich an jdn/etw krallen (Mensch)

łapać [f. dk. z‑] się kogoś/czegoś

er krallte sich ans Geländer

złapał się balustrady

2. krallen (zupacken):

sich um etw B. krallen (Finger)

uczepić się czegoś

Phạllen RZ., Phạlli RZ.

Phallen l.mn. od → Phallus

Zobacz też Phallus

Phạllus <‑, ‑se [o. Phallen] [o. Phalli]> [ˈfalʊs, pl: ˈfali] RZ. r.m. podn.

Phallus

fallus r.m. podn.

prạllen [ˈpralən] CZ. cz. nieprzech.

1. prallen +sein (anstoßen):

[mit dem Kopf] gegen/auf jdn/etw prallen

uderzyć [głową] o kogoś/w coś

2. prallen +haben (Sonne):

prallen

prażyć

fạ̈llen [ˈfɛlən] CZ. cz. przech.

1. fällen (umschlagen):

fällen Baum

ścinać [f. dk. ściąć]

fällen Baum

wycinać [f. dk. wyciąć]

fällen Holz

rąbać

2. fällen PR. (verkünden, aussprechen):

fällen Spruch

wydawać [f. dk. wydać]

eine Entscheidung fällen

podjąć decyzję

ein Urteil über jdn fällen

wydać wyrok w czyjejś sprawie

3. fällen MATH:

eine Senkrechte fällen

poprowadzić prostopadłą

das Lot auf einer Geraden fällen

poprowadzić prostą prostopadłą do danej prostej

gẹllen [ˈgɛlən] CZ. cz. nieprzech.

1. gellen:

gellen (dröhnen) (Ruf, Stimme)

brzmieć [f. dk. za‑] przeraźliwie

ein Schrei gellte durch die Stille der Nacht

krzyk r.m. rozdarł ciszę nocy

2. gellen (nachhallen):

gellen

rozbrzmiewać [f. dk. rozbrzmieć] echem

Pọllen <‑s, ‑> [ˈpɔlən] RZ. r.m. BOT.

Pollen

pyłek r.m.

sọllen² <soll, sollte, gesollt> [ˈzɔlən] CZ. cz. nieprzech.

1. sollen (müssen):

du solltest besser ins Bett

powinieneś już iść do łóżka

2. sollen pot. (bedeuten):

was soll diese Frage?

co ma znaczyć to pytanie r.n. ?

was soll der Mist?

co to za głupoty [lub bzdury] ? pot.

was soll’s?

i co z tego? pot.

wẹllen [ˈvɛlən] CZ. cz. zwr., cz. przech.

sich wellen

falować [f. dk. po‑] się

ihr Haar wellt sich

jej włosy r.m. l.mn. układały się w fale

bẹllen [ˈbɛlən] CZ. cz. nieprzech.

bellen

szczekać [f. dk. za‑]

I . fụ̈llen [ˈfʏlən] CZ. cz. przech.

1. füllen (voll machen):

füllen

napełniać [f. dk. napełnić]

ein Gefäß mit Wasser füllen

napełnić naczynie wodą

etw voll füllen

napełnić coś po brzegi

2. füllen (einfüllen):

etw in Säcke/Flaschen/Fässer füllen

workować [f. dk. za‑] /butelkować [f. dk. za‑] /beczkować [f. dk. za‑] coś

Wein in Flaschen füllen

rozlewać [f. dk. rozlać] wino do butelek

3. füllen GASTR.:

füllen

nadziewać [f. dk. nadziać]

füllen

faszerować

die Schokolade ist mit einer Creme gefüllt

czekolada r.ż. jest nadziewana kremem

4. füllen (plombieren):

füllen Zahn

plombować [f. dk. za‑]

II . fụ̈llen [ˈfʏlən] CZ. cz. zwr.

füllen

napełniać [f. dk. napełnić] się

der Saal füllte sich mit Gästen

sala r.ż. wypełniła się gośćmi

ihre Augen füllten sich mit Tränen podn.

jej oczy ntpl wypełniły się łzami podn.

Zobacz też gefüllt

gefụ̈llt PRZYM.

1. gefüllt (voll):

gefüllt

napełniony

gefüllt

pełny

gefüllt Brieftasche

wypchany

2. gefüllt (mit einer Füllung versehen):

gefüllt Tomate, Paprikaschote

faszerowany

gefüllt Gebäck, Pralinen

nadziewany

mit Hackfleisch gefüllt

faszerowany mielonym mięsem

mit Likör gefüllt

z nadzieniem likierowym

Fụ̈llen <‑s, ‑> [ˈfʏlən] RZ. r.n. podn.

Füllen → Fohlen

Zobacz też Fohlen

Fo̱hlen <‑s, ‑> [ˈfoːlən] RZ. r.n. (eines Pferds)

Fohlen

źrebię r.n.

hụ̈llen [ˈhʏlən] CZ. cz. przech. podn.

hüllen

okrywać [f. dk. okryć]

hüllen

osłaniać [f. dk. osłonić]

hüllen

owijać [f. dk. owinąć]

jdn/sich in eine Decke hüllen

okryć kogoś/się kołdrą

ein Tuch um etw hüllen

owinąć coś chustą

zwroty:

sich in Schweigen hüllen

zbywać [f. dk. zbyć] [coś] milczeniem

kịllen [ˈkɪlən] CZ. cz. przech. pot.

jdn killen

sprzątnąć kogoś pot.