W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

niemiecko » polski

Tłumaczenia dla hasła „abw'gen“ w niemiecko » polski słowniku (Przełącz na polsko » niemiecki)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

ạb|wägen: czasownik przechodni
ạb|wiegen: czasownik przechodni
ạb|würgen: czasownik przechodni
ạb|jagen: I. czasownik przechodni II. czasownik zwrotny
ạb|legen: I. czasownik przechodni II. czasownik nieprzechodni
ạb|nagen: czasownik przechodni
ạb|regen: czasownik zwrotny
ạb|sagen: I. czasownik przechodni II. czasownik nieprzechodni
ạb|sägen: czasownik przechodni
ạbwegig: przymiotnik i przysłówek
ạb|gehen: I. czasownik nieprzechodni II. czasownik przechodni
ạb|geben: I. czasownik przechodni II. czasownik nieprzechodni III. czasownik zwrotny
ạb|haben: czasownik przechodni
ạb|hauen: I. czasownik nieprzechodni II. czasownik przechodni
ạb|heben: I. czasownik nieprzechodni II. czasownik przechodni III. czasownik zwrotny
ạb|holen: czasownik przechodni
ạb|irren: czasownik nieprzechodni
ạb|lesen: I. czasownik przechodni II. czasownik nieprzechodni

Widzisz podobne wyniki: abwägen , abwürgen , abwiegen , absägen , absagen , abregen , abnagen , ablegen , abjagen , ablesen , abirren , abholen , abheben , abhauen , abhaben , abgeben , abgehen i abwegig

ạb|wägen [ˈapvɛːgən] CZ. cz. przech. irr o reg

abwägen Vorteile, Angebot:

rozważać [f. dk. rozważyć]

ạb|wiegen CZ. cz. przech. irr

odważać [f. dk. odważyć]

ạb|würgen CZ. cz. przech.

1. abwürgen (im Keim ersticken):

abwürgen Diskussion

przerywać [f. dk. przerwać]

abwürgen Forderung

tłumić [f. dk. s‑]

abwürgen Streik, Widerstand

zdławić w zarodku

abwürgen Streik, Widerstand

zdusić pot.

2. abwürgen pot. (zum Stillstand bringen):

abwürgen Motor

zdławić pot.

I . ạb|jagen CZ. cz. przech.

jdm etw abjagen

odbierać [f. dk. odebrać ][lub odbijać [f. dk. odbić ]] komuś coś

II . ạb|jagen CZ. cz. zwr. pot. (sich abhetzen)

zmęczyć się bieganiną

er hat sich tüchtig abgejagt

[on] porządnie się nabiegał

I . ạb|legen CZ. cz. przech.

1. ablegen a. SPIEL (hinlegen):

odkładać [f. dk. odłożyć]

die Spieler legen die Karten ab

gracze r.m. l.mn. odkładają karty

2. ablegen (archivieren):

ablegen Akten

archiwizować [f. dk. z‑]

3. ablegen (ausziehen):

ablegen Hut, Mantel

zdejmować [f. dk. zdjąć]

4. ablegen fig (aufgeben, überwinden):

ablegen Scheu

pokonywać [f. dk. pokonać]

ablegen Gewohnheit

wyzbywać [f. dk. wyzbyć] się

Vorurteile ablegen

wyzbyć się uprzedzeń

5. ablegen (leisten):

Geständnis ablegen

przyznawać [f. dk. przyznać] się

Eid ablegen

składać [f. dk. złożyć] przysięgę

die Beichte ablegen

spowiadać się [f. dk. wy‑]

über etw Rechenschaft ablegen

zdawać [f. dk. zdać] sprawę z czegoś

eine Prüfung ablegen

składać [f. dk. złożyć] egzamin

6. ablegen ZOOL.:

ablegen Eier, Laich

składać [f. dk. złożyć]

II . ạb|legen CZ. cz. nieprzech.

1. ablegen (Schiff):

wypływać [f. dk. wypłynąć]

vom Hafen ablegen

wypływać [f. dk. wypłynąć] z portu

2. ablegen (die Kleidung ausziehen):

rozbierać [f. dk. rozebrać] się

bitte, legen Sie ab!

proszę się rozebrać!

ạb|nagen CZ. cz. przech.

obgryzać [f. dk. obgryźć]

ạb|regen CZ. cz. zwr. pot. (sich beruhigen)

rege dich doch aber ab!

ależ uspokój się!

I . ạb|sagen CZ. cz. przech. (nicht stattfinden lassen, nicht teilnehmen)

absagen Konzert, Vorstellung, Teilnahme

odwoływać [f. dk. odwołać]

II . ạb|sagen CZ. cz. nieprzech. (ablehnend antworten)

jdm absagen

odmawiać [f. dk. odmówić] komuś

ạb|sägen CZ. cz. przech.

1. absägen (abtrennen):

absägen Ast

odcinać [f. dk. odciąć]

2. absägen pot. (kündigen):

jdn absägen

posłać kogoś w odstawkę pot.

ạbwegig [ˈapveːgɪç] PRZYM.

mylny

ich finde diese Behauptung nicht abwegig

uważam, że to stwierdzenie nie jest niedorzeczne

I . ạb|gehen CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. abgehen (entfernt werden können):

[von etw] abgehen (Farbe)

schodzić [f. dk. zejść] [z czegoś]

[von etw] abgehen (Knopf)

odrywać [f. dk. oderwać] się [od czegoś]

2. abgehen (sich versehentlich lösen):

es ging ein Schuss ab

nastąpił [przypadkowy] strzał r.m.

3. abgehen (abgezogen werden):

von dieser Summe gehen fünf Prozent Rabatt ab

od tej sumy odchodzi pięć procent rabatu

4. abgehen (abzweigen):

[von etw] abgehen (Straße, Weg)

odchodzić [od czegoś]

5. abgehen (Abstand nehmen):

von einer Forderung abgehen

odstępować [f. dk. odstąpić] od żądania [czegoś]

von seinen Grundsätzen abgehen

odstępować od swoich zasad

nicht von seinen Prinzipien abgehen

nie odstępować od swoich zasad

6. abgehen:

abgehen (abfahren) (Zug)

odjeżdżać [f. dk. odjechać]

abgehen (Schiff)

odpływać [f. dk. odpłynąć]

7. abgehen (fehlen):

jdm geht etw ab (Humor)

komuś brakuje czegoś

sich C. nichts abgehen lassen

niczego sobie nie żałować

8. abgehen (fortgehen):

von der Schule abgehen

odchodzić [f. dk. odejść] ze szkoły

von der Bühne abgehen THEAT

schodzić [f. dk. zejść] ze sceny

9. abgehen MED. (Embryo):

obumierać [f. dk. obumrzeć]

10. abgehen (verlaufen):

ohne Komplikationen abgehen

przebiegać [f. dk. przebiec] bez komplikacji

alles ging gut ab

wszystko przebiegło dobrze

11. abgehen pot. (passieren):

da geht doch nichts ab!

tu się przecież nic nie dzieje!

hier geht es ab!

tu się dzieje!

hier geht die Post ab!

tu jest jazda r.ż. [lub impreza r.ż. ] ! pot.

12. abgehen wulg. (ejakulieren):

ihm ging einer ab

[on] miał [niekontrolowany] wytrysk

II . ạb|gehen CZ. cz. przech. irr +sein

1. abgehen (absuchen):

robić [f. dk. z‑] obchód

die Straße abgehen

obchodzić [f. dk. obejść] ulicę

2. abgehen (in Augenschein nehmen):

abgehen Grundstück

badać [f. dk. z‑]

eine Strecke abgehen

badać [f. dk. z‑] odcinek [drogi]

I . ạb|geben CZ. cz. przech. irr

1. abgeben (teilen, verschenken):

etw [an jdn] abgeben

dawać [f. dk. dać] [komuś] coś

er hat mir die Hälfte vom Kuchen abgegeben

[on] dał mi połowę ciasta

2. abgeben (verkaufen):

etw [an jdn] abgeben

sprzedawać [f. dk. sprzedać] [komuś] coś

3. abgeben (hinterlegen):

etw [bei jdm] abgeben

oddawać [f. dk. oddać] [komuś] coś do przechowania

er gibt den Mantel an der Garderobe ab

[on] oddaje płaszcz do szatni

4. abgeben (äußern):

abgeben Meinung

wyrażać [f. dk. wyrazić]

abgeben Erklärung, Urteil

składać [f. dk. złożyć]

eine Stellungnahme [zu etw] abgeben

zajmować [f. dk. zająć] stanowisko [w sprawie czegoś]

5. abgeben POLIT.:

abgeben Stimme

oddawać [f. dk. oddać]

die abgegebenen Stimmen

oddane głosy r.m. l.mn.

6. abgeben (einreichen):

abgeben Doktorarbeit

składać [f. dk. złożyć]

7. abgeben (überlassen, übergeben):

abgeben Arbeit, Auftrag

przekazywać [f. dk. przekazać]

8. abgeben (liefern):

den Stoff für etw abgeben

dostarczać [f. dk. dostarczyć] materiał na coś [lub do czegoś]

9. abgeben pot. (sein):

eine gute Lehrerin abgeben

być dobrą nauczycielką

er gab eine traurige Figur ab

[on] zrobił smutne wrażenie

10. abgeben (abfeuern):

einen Schuss [auf jdn/etw] abgeben

oddawać [f. dk. oddać] strzał [do kogoś/czegoś]

11. abgeben (ausströmen):

abgeben Wärme, Energie

12. abgeben SPORT (abspielen):

abgeben Ball

podawać [f. dk. podać]

13. abgeben SPORT (verlieren):

Punkte/den Platz [an jdn] abgeben (Mannschaft)

tracić [f. dk. s‑] punkty/miejsce [na czyjąś korzyść]

Preußen Münster hat wieder drei Punkte abgegeben

Preußen Münster znów stracił trzy punkty

zwroty:

den Rahmen für etw abgeben

tworzyć [f. dk. s‑] ramy czegoś

II . ạb|geben CZ. cz. nieprzech. irr SPORT

abgeben (Spieler)

serwować [f. dk. za‑]

III . ạb|geben CZ. cz. zwr. irr

1. abgeben (sich beschäftigen):

sich nicht mit Kleinigkeiten abgeben

nie zajmować się drobnostkami

2. abgeben pot. (sich einlassen):

sich mit jdm abgeben

zadawać [f. dk. zadać] się z kimś pot.

mit diesen Leuten geben wir uns nicht ab

z tymi ludźmi się nie zadajemy

ạb|haben CZ. cz. przech. irr pot.

1. abhaben Hut, Brille:

nie mieć na sobie

2. abhaben (bekommen):

einen Teil von etw abhaben wollen

chcieć dostać kawałek czegoś

willst du was [davon] abhaben?

chcesz dostać coś [z tego]?

er hat sein[en] Teil ab

on ma swoją część

er hat einen ab pot. (betrunken sein)

on się schlał pot.

er hat einen ab (nicht gescheit sein)

on ma nie po kolei w głowie pot.

3. abhaben (entfernt haben):

zdejmować [f. dk. zdjąć]

usuwać [f. dk. usunąć]

hast du den Deckel ab?

zdjąłeś wieko?

der hat doch ein Rad ab! pot.

[on] ma chyba nie po kolei w głowie! pot.

der hat doch ein Rad ab! pot.

ten nie ma dobrze w głowie [lub jest niespełna rozumu!] !

I . ạb|hauen¹ <haut ab, haute ab, abgehauen> CZ. cz. nieprzech. +sein pot. (verschwinden)

spadać pot.

zwiewać [f. dk. zwiać ]pot.

spadaj! pot.

II . ạb|hauen¹ <haut ab, haute ab, abgehauen> CZ. cz. przech.

1. abhauen (abschlagen):

abhauen Putz

skuwać [f. dk. skuć]

2. abhauen sl (abschreiben):

abhauen Hausaufgabe

odpisywać [f. dk. odpisać]

abhauen Hausaufgabe

ściągnąć [f. dk. ściagać]

I . ạb|heben CZ. cz. nieprzech. irr

1. abheben AERO:

[von etw] abheben (Flugzeug)

startować [f. dk. wy‑] [z czegoś]

[von etw] abheben (realitätsfremd werden) fig

odlatywać [f. dk. odlecieć ]fig

2. abheben (ans Telefon gehen):

odbierać [f. dk. odebrać]

3. abheben (beim Kartenspiel umlegen):

przekładać [f. dk. przełożyć]

4. abheben form a. PR. (sich beziehen, hinweisen):

auf etw B. abheben (Gericht)

wskazywać [f. dk. wskazać] na coś form

der Verteidiger hob auf die besonderen Umstände der Tat ab

obrońca r.m. wskazał na szczególne okoliczności czynu

II . ạb|heben CZ. cz. przech. irr

1. abheben FIN.:

Geld [vom Konto] abheben

podejmować [f. dk. podjąć ][lub wypłacać [f. dk. wypłacić ]] pieniądze [z konta]

2. abheben (umlegen):

abheben Karten

przekładać [f. dk. przełożyć]

3. abheben (herunternehmen):

abheben Deckel

zdejmować [f. dk. zdjąć]

abheben Telefonhörer

podnosić [f. dk. podnieść]

Masche abheben

III . ạb|heben CZ. cz. zwr. irr

1. abheben (sich ablösen):

odrywać [f. dk. oderwać] się

der Schorf hat sich von der Wunde abgehoben

strup r.m. oderwał się od rany

2. abheben (sich unterscheiden):

sich von jdm/etw [durch etw] abheben

odróżniać się od kogoś/czegoś [czymś]

er hob sich von seinen Mitschülern ab

[on] odróżniał się od swoich kolegów szkolnych

3. abheben (sich abzeichnen, optisch hervortreten):

sich vom Himmel abheben (Silhouette)

odcinać się od nieba

der Turm hebt sich gegen den blauen Himmel ab

wieża r.ż. odcina się od niebieskiego nieba

ạb|holen CZ. cz. przech.

1. abholen (entgegennehmen):

odbierać [f. dk. odebrać]

das Kind aus dem Kindergarten abholen

odebrać dziecko z przedszkola

jdn abholen (zu Fuß)

iść [f. dk. pójść] po kogoś

jdn abholen (mit dem Auto)

jechać [f. dk. po‑] po kogoś

jdn vom Bahnhof abholen

odebrać kogoś z dworca

sein Gepäck abholen

odebrać swój bagaż

jdn etw abholen lassen

posyłać [f. dk. posłać] kogoś po odbiór czegoś

2. abholen pot. (verhaften):

aresztować [f. dk. za‑]

zabierać [f. dk. zabrać]

ạb|irren CZ. cz. nieprzech. +sein podn.

1. abirren (abkommen):

vom Weg abirren

zboczyć z drogi

sie sind vom Pfad der Tugend abgeirrt fig

oni zboczyli z drogi cnoty fig

2. abirren fig (abschweifen):

vom Thema abirren

odbiegać od tematu

I . ạb|lesen CZ. cz. przech. irr

1. ablesen (einen Wert ermitteln):

ablesen Strom, Stromzähler

odczytywać [f. dk. odczytać]

die gemessene Menge ablesen

odczytać zmierzoną ilość

2. ablesen (vorlesen):

etw [vom Blatt] ablesen

odczytać coś [z kartki]

3. ablesen (erkennen):

etw [an bestimmten Vorkommnissen] ablesen

odczytywać [f. dk. odczytać] coś [z określonych wydarzeń]

das kann man ihm vom Gesicht ablesen

można mu to wyczytać z twarzy

an [o. von] ihren Augen konnte er ablesen, dass ...

[on] wyczytywał z jej oczu, że...

II . ạb|lesen CZ. cz. nieprzech. irr (nicht frei sprechen)

vom Blatt ablesen

czytywać [f. dk. prze‑] z kartki

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Przeszukaj słownik

niemiecki

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski