Tłumaczenia dla hasła „trefle“ w niemiecko » polski słowniku

I . trẹffen <trifft, traf, getroffen> [ˈtrɛfən] CZ. cz. przech.

1. treffen (begegnen):

treffen

spotykać [f. dk. spotkać]

2. treffen (vorfinden):

treffen

znajdować [f. dk. znaleźć]

3. treffen (nicht verfehlen):

etw treffen Ziel

trafiać [f. dk. trafić] [w] coś

getroffen!

trafiony!

sie traf das Ziel sofort

ona natychmiast trafiła do celu

mit deinem Job hast du es ja gut getroffen fig

udało ci się z tą twoją pracą

es mit Wetter gut/schlecht getroffen haben fig

trafić na dobrą/złą pogodę

tödlich getroffen

śmiertelnie ugodzony

nicht treffen

nietrafiony

4. treffen:

treffen (innerlich berühren) (Nachricht)

poruszyć

das trifft mich nicht

to mnie nie [po]rusza

5. treffen (ausführen):

treffen Abkommen

zawierać [f. dk. zawrzeć]

treffen Entscheidung

podejmować [f. dk. podjąć]

treffen Maßnahmen

przedsięwziąć

treffen Vereinbarung

osiągnąć

treffen Vorbereitungen

poczynić

Vorkehrungen gegen etw treffen

przedsięwziąć kroki przeciw czemuś

seine Wahl treffen

dokonać swojego wyboru

6. treffen (betreffen):

treffen

dotyczyć

das trifft dich

to dotyczy ciebie

mich trifft keine Schuld

nie ma w tym żadnej mojej winy

II . trẹffen <trifft, traf, getroffen> [ˈtrɛfən] CZ. cz. nieprzech. +haben

treffen (das Ziel treffen) (Person)

trafić do celu

treffen (Schuss)

osiągnąć cel

III . trẹffen <trifft, traf, getroffen> [ˈtrɛfən] CZ. cz. zwr.

1. treffen (zusammentreffen):

sich [mit jdm] treffen

spotykać [f. dk. spotkać] się [z kimś]

heute treffe ich mich mit meinen Bekannten

dziś spotykam się z moimi znajomymi

2. treffen (sich fügen):

das trifft sich gut/schlecht, dass ...

dobrze/źle się składa, że...

wie es sich so trifft!

dziwnym trafem!

Trẹffen <‑s, ‑> RZ. r.n. a. SPORT

Treffen

spotkanie r.n.

ein Treffen veranstalten

organizować [f. dk. z‑] spotkanie

ein Treffen vereinbaren

umawiać [f. dk. umówić] spotkanie

Trẹffer <‑s, ‑> RZ. r.m.

1. Treffer (Schuss):

Treffer

celny strzał r.m.

einen Treffer bekommen (Schiff)

zostać trafionym

2. Treffer SPORT:

Treffer (Tor)

gol r.m.

Treffer (Boxhieb)

celny cios r.m.

Treffer (Fechthieb)

celne ugodzenie r.n.

3. Treffer (Gewinnlos):

Treffer

pełny los r.m.

4. Treffer (Erfolg):

Treffer

sukces r.m.

I . tre̱i̱ben <treibt, trieb, getrieben> [ˈtraɪbən] CZ. cz. przech.

1. treiben a. fig (dazu bringen, sich in bestimmte Richtung zu bewegen):

treiben Menschen, Tiere

gnać

jdn zum Äußersten treiben

doprowadzić kogoś do ostateczności

auseinander treiben Menge, Herde

rozpędzać [f. dk. rozpędzić]

der Hunger trieb ihn zum Diebstahl

głód zmusił go do kradzieży

der Wind treibt die Blätter durch die Straßen

wiatr gna liście przez ulice

sich [von der Strömung] treiben lassen

dać się ponieść [prądowi]

die Preise in die Höhe treiben

podbijać [lub podnosić] ceny

es trieb ihr den Schweiß auf die Stirn

to wywołało u niej pot na czole

2. treiben (antreiben):

treiben Getriebe, Räder

napędzać [f. dk. napędzić]

3. treiben (betreiben):

treiben Handel

prowadzić

Spionage treiben

zajmować się

Missbrauch mit etw C. treiben

nadużywać [f. dk. nadużyć] czegoś

er treibt nur dummes Zeug pot.

on robi tylko głupoty

4. treiben BOT.:

treiben Blätter, Blüten, Knospen

puszczać [f. dk. puścić]

treiben Blätter, Blüten, Knospen

wypuszczać [f. dk. wypuścić]

5. treiben (veranlassen):

treiben

skłaniać

jdn [zur Eile] treiben

poganiać kogoś

er trieb sie zur Eile

on ją poganiał

er treibt mich noch zum Wahnsinn

on doprowadza mnie do szału

6. treiben SPORT:

treiben

uprawiać

7. treiben (hineinschlagen):

treiben

wbijać [f. dk. wbić]

treiben Tunnel

drążyć [f. dk. wy‑]

Pflöcke in den Boden treiben

wbijać kołki w ziemię

zwroty:

es zu toll treiben pot.

posuwać [f. dk. posunąć] się za daleko pot.

es [mit jdm] treiben

sypiać [z kimś] pot.

II . tre̱i̱ben <treibt, trieb, getrieben> [ˈtraɪbən] CZ. cz. nieprzech.

1. treiben +sein (sich fortbewegen):

auf dem Wasser treiben

płynąć [f. dk. po‑]

auseinander treiben (Wolken)

rozproszyć się

2. treiben +haben BOT. (Pflanze):

treiben

puszczać [f. dk. puścić] pąki

3. treiben +haben pot.:

treiben (harntreibend wirken) (Bier, Kaffee)

działać [f. dk. po‑] moczopędnie

zwroty:

sich treiben lassen

zajmować bierną postawę w życiu

I . trẹnnen [ˈtrɛnən] CZ. cz. przech.

1. trennen (auseinanderreißen):

trennen Personen, Gegenstände

dzielić

trennen Personen, Gegenstände

rozdzielać [f. dk. rozdzielić]

etw/jdn [von etw/jdm] trennen

oddzielać [f. dk. oddzielić] coś/kogoś [od czegoś/kogoś]

die Streitenden trennen

rozdzielić kłócących się

Mutter und Kind voneinander trennen

oddzielić matkę od dziecka

sie wurden durch den Krieg [voneinander] getrennt

oni zostali rozdzieleni [lub rozłączeni] przez wojnę

die beiden trennen Welten

oni to dwa światy

2. trennen (unterscheiden):

trennen Dinge, Begriffe

rozróżniać [f. dk. rozróżnić]

3. trennen (bei der Kleidung):

etw von etw trennen

odpruć coś od czegoś

die Knöpfe von einer Jacke trennen

odpruć guziki od kurtki

etw aus etw trennen

wypruć coś z czegoś

das Innenfutter aus dem Mantel trennen

wypruć podszewkę z płaszcza

4. trennen JĘZ.:

trennen Wort

dzielić

trennen Begriffe

oddzielać

trennen Silben

dzielić

5. trennen (teilen):

zahlen Sie zusammen oder getrennt?

płacą państwo razem czy oddzielnie?

6. trennen CHEM. (zerlegen):

trennen

rozkładać [f. dk. rozłożyć]

II . trẹnnen [ˈtrɛnən] CZ. cz. nieprzech.

1. trennen (unterscheiden):

trennen

rozróżniać [f. dk. rozróżnić]

zwischen verschiedenen Konzepten trennen

wyróżniać odmienne koncepcje

2. trennen TECHNOL.:

trennen

selekcjonować

gut/schlecht/scharf trennen (Trennschärfe besitzen)

mieć dobrą/złą/dużą selektywność

III . trẹnnen [ˈtrɛnən] CZ. cz. zwr.

1. trennen (auseinander gehen):

trennen

rozchodzić [f. dk. rozejść] się

hier trennen sich unsere Wege

tu rozchodzą się nasze drogi

2. trennen (die Beziehung lösen):

trennen

rozstać się

sie haben sich getrennt

oni się rozstali

3. trennen (weggeben):

sie konnte sich nicht davon trennen

ona nie mogła się z tym rozstać

4. trennen (kündigen):

wir haben uns von diesem Mitarbeiter getrennt

rozstaliśmy się z tym współpracownikiem

wir haben uns von diesem Mitarbeiter getrennt

wypowiedzieliśmy pracę temu współpracownikowi

5. trennen SPORT:

die Mannschaften trennten sich [mit] 0:1 fig

drużyny zakończyły mecz wynikiem 0:1

Zobacz też getrennt

I . getrẹnnt [gə​ˈtrɛnt] PRZYM.

getrennt

rozdzielony

getrennt Haushalt, Zimmer

oddzielny

II . getrẹnnt [gə​ˈtrɛnt] PRZYSŁ.

getrennt leben

osobno

getrennt schreiben

rozdzielnie

schreibt man das getrennt?

czy to się pisze rozdzielnie?

I . tre̱u̱los PRZYM.

treulos (nicht treu):

treulos Freund, Geliebter

niewierny

treulos Freund, Geliebter

wiarołomny podn.

ein treuloser Ehemann

niewierny mąż r.m.

zwroty:

eine treulose Tomate żart. pot.

niewierny przyjaciel r.m.

II . tre̱u̱los PRZYSŁ.

treulos handeln:

treulos

wiarołomnie podn.

Trẹff <‑s, ‑s> [trɛf] RZ. r.m. pot.

1. Treff (Treffen):

Treff

spotkanie r.n.

2. Treff (Treffpunkt):

Treff

miejsce r.n. spotkań

Tre̱u̱e <‑, bez l.mn. > [ˈtrɔɪə] RZ. r.ż.

1. Treue (Treusein):

Treue

wierność r.ż.

jdm die Treue halten

dochować komuś wierności

jdm die Treue brechen

nie dochować komuś wierności

auf Treu und Glauben PR.

według zasady dobrej wiary

2. Treue:

Treue (Verlässlichkeit)

niezawodność r.ż.

Treue (Genauigkeit)

dokładność r.ż.

Trẹnse <‑, ‑n> [ˈtrɛnzə] RZ. r.ż.

Trense

tręzla r.ż.

Trense

uzda r.ż.

Trẹppe <‑, ‑n> [ˈtrɛpə] RZ. r.ż.

Treppe

schody l.mn.

die Treppe hinauf-/hinuntergehen

wchodzić/schodzić po schodach

die Treppe hinauf-/hinuntergehen

iść po schodach do góry/na dół

Trẹsse <‑, ‑n> [ˈtrɛsə] RZ. r.ż.

Tresse (einer Uniform)

galon r.m.

Tresse (einer Uniform)

naszywka r.ż.

Tresse (einer Livree)

galon r.m.

I . tre̱ten <tritt, trat, getreten> [ˈtreːtən] CZ. cz. przech.

1. treten (einen Fußtritt geben):

treten Person, Tier

kopać [f. dk. s‑]

2. treten (betätigen):

treten Pedal

naciskać [f. dk. nacisnąć]

treten Bremse, Kupplung

włączać [f. dk. włączyć]

3. treten (sich am Fuß verletzen):

sich C. einen Nagel in den Fuß treten

wbić sobie gwóźdź w stopę

II . tre̱ten <tritt, trat, getreten> [ˈtreːtən] CZ. cz. nieprzech.

1. treten +haben:

treten (seinen Fuß auf/in etw setzen) (Person)

nadepnąć

jdm auf den Fuß treten

nadepnąć komuś na stopę

jdm gegen das Bein treten

kopnąć kogoś w nogę

der Junge hat aus Wut gegen die Wand getreten

chłopiec kopnął ze złości w ścianę

in ein Fettnäpfchen treten

popełnić nietakt [lub gafę] [lub faux pas]

2. treten +sein (gehen, kommen):

an etw B. treten Fenster

podejść do czegoś

auf etw B. treten Balkon

wychodzić na coś

er trat auf die Bühne

on wyszedł na scenę

Schweiß trat ihr auf die Stirn fig

pot wystąpił jej na czoło

durch etw B. treten Tür

przechodzić [f. dk. przejść] przez coś

über etw B. treten Schwelle

przekroczyć coś

zur Seite treten

odsunąć się

treten Sie näher!

proszę podejść bliżej!

der Fluss trat über die Ufer

rzeka r.ż. wystąpiła z brzegów

in den Staatsdienst treten

wstępować [f. dk. wstąpić] do służby państwowej

in den Ruhestand treten

przechodzić [f. dk. przejść] w stan spoczynku

in den Streik treten

przystępować [f. dk. przystąpić] do strajku

in Aktion treten

przystępować do akcji

in jds Leben treten

wchodzić [f. dk. wejść] w czyjeś życie

an jds Stelle treten fig

stawiać [f. dk. postawić] się na czyimś miejscu

3. treten +haben o sein (betätigen):

auf etw B. treten

nadepnąć na coś

auf die Bremse treten

naciskać [f. dk. nacisnąć] na hamulec

in die Pedalen treten (beim Radfahren)

naciskać [f. dk. nacisnąć] na pedały

4. treten +sein (austreten):

aus etw treten (Gas)

ulatniać się z czegoś

aus etw treten (Öl)

wyciekać z czegoś

Zobacz też vortreten , heraustreten , eintreten , austreten

vo̱r|treten CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. vortreten (nach vorn treten):

vortreten

występować [f. dk. wystąpić] naprzód

2. vortreten pot.:

vortreten (vorstehen) (Augen, Ader)

wychodzić [f. dk. wyjść] na wierzch

hera̱u̱s|treten CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. heraustreten (nach draußen treten):

heraustreten

wychodzić [f. dk. wyjść]

heraustreten

występować [f. dk. wystąpić]

aus dem Haus heraustreten

wyjść z domu

aus der Reihe heraustreten

wystąpić z szeregu

2. heraustreten:

heraustreten (anschwellen) (Adern)

nabrzmiewać [f. dk. nabrzmieć]

heraustreten (Augen)

wychodzić [f. dk. wyjść] na wierzch [lub z orbit] pot.

I . e̱i̱n|treten CZ. cz. nieprzech. irr

1. eintreten +sein (hineingehen):

[in das Zimmer] eintreten

wchodzić [f. dk. wejść] [do pokoju]

2. eintreten +sein (beginnen):

[mit jdm] in Verhandlungen/eine Diskussion eintreten

rozpoczynać [f. dk. rozpocząć] [z kimś] negocjacje/dyskusję

3. eintreten +sein:

eintreten (sich ereignen) (Besserung, Bewusstlosigkeit)

następować [f. dk. nastąpić]

eintreten (Fall)

zdarzyć się

eintreten (Verschlechterung, Übelkeit)

występować [f. dk. wystąpić]

eintreten (Tod)

nadchodzić [f. dk. nadejść]

das Eintreten

wystąpienie r.n.

das Ereignis trat am 18. Juli 1985 ein

to zdarzenie r.n. wydarzyło się 18 lipca 1985 roku

was wir befürchteten, trat ein

to, czego się obawialiśmy, nastąpiło

als der Tod eintrat, war der Patient bereits bewusstlos

gdy nadeszła śmierć r.ż. , pacjent r.m. był już nieprzytomny

4. eintreten +sein:

eintreten (auftreten) (Stille)

zapadać [f. dk. zapaść]

eintreten (Tauwetter)

nastawać [f. dk. nastać]

tiefes Schweigen trat plötzlich ein

nagle nastało głębokie milczenie r.n.

5. eintreten +sein (gelangen):

in die Umlaufbahn eintreten

docierać [f. dk. dotrzeć] na orbitę

6. eintreten +sein (sich einsetzen):

für jdn/etw eintreten

wstawiać [f. dk. wstawić] się za kimś/czymś

7. eintreten +haben (Fußtritte versetzen):

auf jdn eintreten

kopać kogoś

8. eintreten +sein (beitreten):

in eine Partei eintreten

wstępować [f. dk. wstąpić] do partii

II . e̱i̱n|treten CZ. cz. przech. irr

1. eintreten (zerstören):

die Tür eintreten

wyważać [f. dk. wyważyć ][lub wywalać [f. dk. wywalić ]] drzwi kopniakami fam:

2. eintreten (sich eindrücken):

sich C. einen Dorn eintreten

wbić sobie kolec

I . a̱u̱s|treten CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. austreten:

austreten (nach außen treten) (Flüssigkeit)

wyciekać [f. dk. wyciec]

austreten (Gas)

ulatniać [f. dk. ulotnić] się

austreten (Blut)

ciec

austreten (Blut)

cieknąć

2. austreten nur infin (zur Toilette gehen):

austreten pot.

wychodzić [f. dk. wyjść]

pot. ich muss austreten

muszę wyjść pot.

3. austreten (ausscheiden):

austreten

występować [f. dk. wystąpić]

aus einer Partei/Kirche austreten

wystąpić z partii/Kościoła

aus einem Verein austreten

wystąpić ze stowarzyszenia

II . a̱u̱s|treten CZ. cz. przech. irr

1. austreten (auslöschen):

ein Feuer austreten

zgasić ogień

eine Zigarettenkippe austreten

zadeptać niedopałek

2. austreten (abnutzen):

austreten Treppenstufen

wydeptać

austreten Schuhe

rozchodzić

Reflex RZ.

Hasło od użytkownika

Babinski-Reflex r.m. MED.

odruch Babińskiego r.m.